Kwiecień 2022 – raport z biblioteczki

Przybyło czternaście. Plus jeden bezsensowny dublet. W tym fantastyka tylko trzy, ale robi mi uśmiech taki, że gdyby nie uszy, to byłby dookoła głowy :D Jedenaście pozycji naukowych historycznych i archeologicznych.

Zacznę od fantastyki i tego, że wytrwałym los sprzyja. Od jakiegoś czasu nie korzystam z „mojej” wioskowej biblioteki, bo mi nie po drodze, ale jadąc do pracy przejeżdżam obok biblioteki w sąsiedniej gminie. To żal się nie zapisać. I ostatnio rzuciłem okiem na regał z książkami, które ubytkują – można sobie wziąć za darmo. I co moje piękne oczęta widzą:

Po pierwsze primo (jak mawiał Ferdek Kiepski) antologia radzieckiej fantastyki Groźna planeta. A to coś, co szukałem – niby jest na Allegro, ale jakoś nigdy mi do paczki nie pasowało. A szukałem, bo są tam dwa dzieła (minipowieść i opowiadanie) Kira Bułyczowa z cyklu Pawłysz (to cykl, do którego należy świetna powieść Przełęcz – Za przełęczą).

Po drugie primo, Szalona pani – wolumin z dwiema minipowieściami Johna Gardnera. Tak, tego Gardnera od Grendela (powieści, którą każdy szanujący się fan fantasy, a może w ogóle fantastyki, znać powinien). Przyznam, że nawet nie wiedziałem, że takie coś wyszło u nas za komuny (zresztą Encyklopedia Fantastyki też tego nie odnotowuje). Pierwsza minipowieść – Szalona pani – to coś na styku baśni i parodii eposu rycerskiego. Drugą – Królewski goniec – można nazwać marynistyczną fantasy, a jak twierdzi autorka przedmowy, to zarazem parodia znanych utworów literackich, utwór dziwny i niezwykły. Mają tu być nawiązania m.in. do Samuela Taylora Coleridge (Pieśń o starym żeglarzu), Hermana Melville (Moby Dick) i Edgara Allana Poe (Przygody Artura Gordona Pyma).

Jak sobie pewnie wyobrażacie, już tylko te dwie książki zrobiłyby mi co najmniej tydzień. Ale tak jakoś przeglądając tę półkę, rzuciłem do szefowej biblioteki: a nie macie przypadkiem Wróbla Mary Dorii Russell? Przypomnę, że to pierwsza część dylogii SF, której drugą część – Dzieci boga – ongiś kupiłem okazyjnie. I od dwóch lat szukałem tego Wróbla. Niestety, jest nie do kupienia w dobrym stanie i za rozsądne pieniądze – dziś na Allegro kilka rozsypujących się egzemplarzy za 75-85 zł i jeden, chyba w przyzwoitym stanie, wystawiony na licytację, cena wyjściowa: 80 zł. Wróbla nie mieli, ale jak mi owa przemiła pani sprawdziła, był w innej wioskowej bibliotece w naszym powiecie. Podjechałem. Okazało się, że Wróbel jest i ma być ubytkowany. To mam swojego Wróbla. Zacząłem czytać – warto było dwa lata szukać; to dylogia, która powinna być wznowiona w serii Artefakty wydawnictwa Mag lub ewentualnie (bo trochę za młoda) Wehikuł Czasu wydawnictwa Rebis.

Historia i archeologia. Pierwsza praca: Bartłomiej Gruszka, Struktury osadnicze we wczesnym średniowieczu na Środkowym Nadodrzu. Jeszcze nie czytałem, ale ma rozdział o przemianach w okresie tworzenia państwa Piastów. Swoją drogą, jak patrzę na okładkę tej książki i paru innych kupionych w tym miesiącu, to widzę, że wydawcy pozycji naukowych niekoniecznie potrafią zrobić okładkę pod internety.

Drugą pracę miałem w kserówce, wymieniłem na książkę – Joanna Wojtkowiak, Skandynawskie wpływy kulturowe w Wolinie (IX-XI wiek).

Jeszcze dwie prace o początkach naszego państwa – pierwsza archeologa Przemysława Urbańczyka, który – jak pewnie kojarzycie – zdecydowanie moim idolem nie jest (o. np. tu).

I książka historyka. Praca, której pierwsze wydanie swego czasu wywołało polemiki autora z Gerardem Labudą i Dariuszem Andrzejem Sikorskim. Drugie wydanie jest poszerzone. Nota bene, tu mamy kolejne dwa przykłady „nieumienia” w internety.

Dwie prace z wojskowości wczesnego średniowiecza:

I dwie o wojnach/bitwach z tegoż wczesnego średniowiecza:

Poczet Piastów mazowieckich i zbiór artykułów o Władysławie Łokietku. Ta druga to jedyna książka historyczna kupiona przeze mnie poza księgarnią Stara Szuflada. Łokietkową zbiorówkę wydało Archiwum Główne Akt Dawnych i chyba tylko u nich można to nabyć. Pewnie bym przegapił, gdyby nie Wojciech, który dał mi „cynk” na facebooku (dzięki).

Rodzynek z historii powszechnej – Jacek Banaszkiewicz wałkuje źródła donoszące o starciu Francuzów i Niemców z 978 roku. I to bezsensowny dubel – nie wiem jakim cudem zdublowało  mi tę książkę w koszyku i dostałem dwie. Teraz mi tylko zajmuje cenne miejsce na regale. Nie chce mi się chrzanić z wysyłką, więc na sprzedaż nie wystawiam, ale jeśli ktoś mieszka w okolicy Gniezna i chce to mieć, proszę napisać na facebooku, na fanpage – jakoś się umówimy i dam w prezencie.

W kwietniu zamówiłem jeszcze sześć książek w Magu, ale minęło dopiero osiemnaście dni, więc jeszcze trochę na przesyłkę poczekam. Tak, to ironia. Przyznam, że wolałbym kupować te książki od innych wydawców, nawet drożej, ale chociaż byłyby lepiej wydane i szybciej wysłane.

Odnośnie wydania: Mag drukuje w dwóch najsłabszych (moim zdaniem) możliwych drukarniach, czyli Moravia Books i Opolgraf. Dotąd uważałem, że Moravia jest słabszą drukarnią w tym duecie. Ale Opolgraf podjął rękawicę – wstawili nową maszynę (tak mi się zdaje; kojarzę, że coś o tym pisał Andrzej Miszkurka z Maga na pewnym forum), która ładuje do książek te kretyńskie wstążeczki. Przy czym chyba coś chrzanią z klejem, bo niemal wszystkie drukowane u nich woluminy rozklejają się właśnie przy wstążeczkach (potrzebnych jak koszula w dupie) – już z tego powodu zrezygnowałem z kupowania Eriksona i zapewne będę maksymalnie ciął zakupy od Maga. Ostatnio w Empiku przejrzałem książki Maga i Fabryki Słów – te drukowane w Opolgraf z debilną wstążeczką rozklejały się niemal wszystkie (na około piętnaście przejrzanych pozycji, nie rozklejała się jedna).

Teraz zamówiłem w Magu – z ciężkim sercem i obawami o to, co mi przyślą – tę nową serię horrorów plus Reynoldsa. Reynoldsa wezmę nawet od takich partaczy, choć wolałbym kupić używki – poprzednie wydanie, „normalne”, na miękko, bez udziwnień, w jakich Mag ostatnio się specjalizuje. Tyle że dostać używki Reynoldsa w dobrym stanie, to nie jest takie hop siup.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na twitterze.

Seczytam na Instagramie.