Wiedźmin, sezon 1 (2019)

Gorący temat, co? Jedni zachwyceni, inni hejtują. A ja widzę sporo plusów, ale też sporo minusów. Przede wszystkim zastanawia mnie jak serial pojmą widzowie, którzy nigdy nie czytali książek Sapkowskiego – jak ogarną sobie chronologię. Bo serial ma trzy wątki i każdy z nich toczy się w innym czasie. Najstarszy jest wątek Yennefer, wątek Geralta o kilkadziesiąt lat późniejszy, a wątek Ciri jeszcze z piętnaście lat po geraltowym.

Rozumiem po co autorom były te trzy „czasy” – bez tego dostalibyśmy procedural, czyli każdy odcinek byłby zamkniętą całością, ekranizacją jednego opowiadania. A sam chyba nie chciałbym procedurala. Tyle że widza wrzucono w ten chaos chronologiczny w żaden sposób nie ułatwiając zrozumienia.

Teraz jak to wygląda. Niestety, trochę widać skromny budżet – cały sezon kosztował mniej niż jeden odcinek Gry o tron. Niektóre sceny naprawdę świetne, a inne nieco przaśne. Być może dlatego poziom odcinków jest bardzo nierówny: pierwszy przeciętny, drugi lepszy, trzeci bardzo dobry, czwarty – dla odmiany – bardzo słaby, dwa ostatnie znowu niezłe.

Efekty specjalne może bez szału, ale przyzwoite

Sporo zastrzeżeń mam do scenariusza. Przykładowo w pierwszym odcinku mamy słynną rzeź w Blaviken. Tylko zastanawiam się czy ktoś nie znający opowiadania domyśli się o co chodzi. Bo na moje oko, bez podstawy literackiej, wygląda to na jakąś bezsensowną jatkę.

Dość słabe – w porównaniu z pierwowzorem – są dialogi. „Przesłuchanie” jakie elf-Murzyn i Ciri zrobili pewnemu stworzeniu podszywającemu się pod kogoś innego (nie chcę spojlerować) jest wręcz żenujące.

Geralta przerobiono na mruka, chociaż w dziełach Sapkowskiego prezentuje świetne, ironiczne poczucie humoru i potrafi porozumiewać się pełnymi zdaniami (że zacytuję np.: Pewien władyka uraził kiedyś dumę wiedźmina propozycją pracy, nie licującą z honorem i wiedźmińskim kodeksem. Co więcej, nie przyjął do wiadomości grzecznej odmowy, chciał powstrzymać wiedźmina przed opuszczeniem swojego kasztelu. Wszyscy komentujący potem to zdarzenie zgodnie twierdzili, że nie był to najlepszy z pomysłów tego władyki – w serialu zamiast takich tekstów dostajemy jakieś pomruki).

Zabrakło też zdań zapadających w pamięć. Jak choćby po rzezi w Blaviken słów Stregobora, który powiedział do Geralta: Ci ludzie niczego nie wiedzą, widzieli tylko, jak zabijasz. A ty paskudnie zabijasz, Geralt. Albo po walce ze strzygą, pytanie Velerada: dlaczego chciałeś ją zagryźć? To takie trochę wykastrowanie prozy Sapka.

Strzyga

Co do obsady, to ogólnie jest okej. Superman daje radę, podobnie jak Freya Allan jako Ciri czy Joey Batey w roli Jaskra. Największe kontrowersje budziło obsadzenie roli Yennefer. Ale Anya Chalotra wypadła lepiej, niż się spodziewałem (choć nadal wizualnie nie pasuje mi do tej roli). Za to bardzo mi pasuje Eamon Farren jako Cahir. Z postaci z dalszego planu, fajnie wypadli Jeremy Crawford jako Yarpen Zigrin czy Tobi Bamtefa jako Sir Danek. Nawet podobał mi się Mahesh Jadu w roli Vilgefortza.

Cahir

Przy Danku i Vilgefortzie dochodzimy do innego problemu: poprawności politycznej. Wiadomo, że to Netflix, więc osoby czarno i śniadoskóre muszą być powsadzane bez ładu i składu. Czarnoskóry rycerz Danek mnie nie raził – nie dam sobie ręki uciąć, ale to chyba postać nie występująca u Sapkowskiego, więc producenci mieli wolną rękę. Bardziej mi nie pasował hinduski Vilgefortz, który „oryginalnie” pochodził gdzieś z północy, ale przymknąłem oko, bo Mahesh Jadu poradził sobie z tą rolą. Nie rażą mnie czarni czarodzieje i czarodziejki, bo przecież rodzili się w całym świecie Sapka (acz konkretnie czarna Fringilla Vigo mnie raziła i to bardzo, bo u Sapkowskiego była biała i miała zielone oczy).

Raziło mnie też ukazanie świata Wiedźmina w stylu współczesnych wielkich miast zachodniej Europy – czyli biali przemieszani z czarnymi (zdaje się, że u Sapka takim wielorasowym społeczeństwem byli wyspiarze ze Skellige, a nie cały kontynent). Ale najbardziej moje oczęta zostały zranione czarnym elfem – i nie, nie chodzi o „złego” elfa zwanego czarnym, mrocznym lub ciemnym (drow), tylko konkretnie elfa-Murzyna. Pytanie: skąd się wziął? Bo reszta elfów jest, jak należy, biała. Na strusiu przygalopował z dalekiego południa?

Tak wygląda elf...

Żeby nie było, że czepiam się czarnych – nie pasuje mi też Jodhi May w roli królowej Calanthe, a raczej nie pasuje mi jej kolor włosów. Niby taka głupota, a z lekka psuje przyjemność oglądania. Otóż cechą charakterystyczną kobiet z rodu panującego w Cintrze były jasne włosy (Pavetta Włosy miała identycznego koloru jak matka – popielatoszare). I takie ma w serialu Pavetta, takie ma Ciri, a z Calanthe ktoś wymyślił – nie wiadomo po co – że będzie brunetką.

W dyskusjach internetowych spotkałem się jeszcze z dwoma zarzutami wobec serialu, oba chyba wymyślone przez graczy, którzy nie czytali książek.

Pierwszy, zacytuję fragment recenzji z Filmożerców:

Bohaterowie (...) obracają się tu głównie w sterylnie wyglądających wnętrzach, które w żaden sposób nie pomagają w budowie klimatu średniowiecznego świata.

Tylko to nie jest świat średniowieczny! Z dzieł Sapkowskiego można wnioskować raczej, że to jakieś postapo, albo świat który rozwijał się zupełnie inaczej niż nasz (być może za sprawą magii, nie było takiego postępu technologicznego, ale w niektórych sprawach nauka dorównuje naszej i to nie tylko genetyka, ale przecież prowadzone są nawet badania archeologiczne).

I drugi zarzut: producenci obdarli Wiedźmina z jego słowiańskiego klimatu. Tyle że Wiedźmin Sapkowskiego nie ma typowo słowiańskiego klimatu. To raczej taki miszmasz, w którym mieszają się elementy słowiańskie, germańskie, celtyckie, greckie, romańskie, a nawet arabskie (dżin).

Podsumowując: ogólnie serial do obejrzenia (choć sam byłem bliski porzucenia w trakcie czwartego odcinka), acz nie jest to wybitne dzieło. Tym niemniej widać potencjał dla kolejnych sezonów, choć nie wiem czy już drugi będzie znacznie lepszy – też ma być oparty na opowiadaniach, wiec znowu będzie trzeba je łączyć, a to daje pole do daleko idących ingerencji w wizję Sapkowskiego.

Sceny batalistyczne może nie na bogato, ale też nie na biednie

Moja ocena waha się między sześć a siedem. Mając nadzieję, że producenci wyciągną wnioski i w kolejnym sezonie będzie lepiej...

OCENA: 7/10.

Wiedźmin (The Witcher), serial.

Sezon 1 (2019), osiem odcinków.

Twórcy: Lauren Schmidt Hissrich.

Producenci wykonawczy: Alik Sakharov, Tomasz Bagiński, Sean Daniel.

Reżyseria: Alik Sacharow, Charlotte Brändström, Alex Garcia Lopez.

Scenariusz: Lauren Schmidt Hissrich, Jenny Klein, Beau DeMayo, Declan de Barra, Sneha Koorse, Haily Hall, Mike Ostrowski.

Materiały do scenariusza: Andrzej Sapkowski.

Produkcja: USA.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie.