Wrzesień 2020 – raport z biblioteczki

Co tu się odjaniepawliło... Dziewięćdziesiąt osiem woluminów – w tym tylko trzy pozycje naukowe, jedenaście komiksów (Japonia x sześć, Europa x dwa, USA x trzy). Reszta to fantastyka, z czego tylko dwie pozycje kupiłem na rynku pierwotnym, reszta z OLX i antykwariatu + jedna z taniej książki i jedna „samoróbka”.

Żeby nie było, że oszalałem – trzydzieści jeden pozycji zamówiłem na OLX jeszcze w sierpniu, ale sprzedawca był na urlopie, więc transakcja została dopięta dopiero we wrześniu. Książki dotarły w stanie niemal idealnym, zaledwie dwie pozycje miały jakieś niedostatki, ale nic strasznego. To jeszcze dwa razy dobierałem książki u tego samego sprzedawcy.

Niestety (albo stety) sprzedawał cykle także na sztuki. Niestety, bo niektóre były zdekompletowane i te starałem się uzupełnić u innych sprzedawców. Stety, bo sam sobie uzupełniłem cykle, które miałem niekompletne.

U innych sprzedawców już tak różowo nie było. Widzę ostatnio, że część handlarzy z Allegro zaczyna się przenosić na OLX. I też mi się taki trafił. Oferował książki w stanie bdb, a nawet bdb+. I z tego plusa wyszło tak, że trzy miały przełamane grzbiety. Dla mnie to książki w stanie niedostatecznym (czyt. makulatura), łagodniejszy klient mógłby uznać, że to stan mierny, może nawet dostateczny, ale na pewno nie bdb czy bdb+. Wiecie co mi odpisał ów szarlatan księgarstwa, jak mu opisałem stan książek? Że wrzuca mnie na czarną listę, bo jestem roszczeniowym klientem. Tak, taki jestem roszczeniowy, że chcę, żeby opis towaru był uczciwy...

Dobra, bo gadam i gadam, a tu dużo do opisania. Zacznijmy od tego co najprostsze, czyli książka naukowa. Renfrewa i Reicha kupiłem po dyskusji z dziwnym (miałby psycholog co robić)  katolickim turbolechitą, który twierdzi, że turbolechitą nie jest, a ze mną dyskutował nie będzie, bo jestem satanistą. Oczywiście, jak każdy turbolechita, nie ogarnia, że humanistyczny etnos i biologiczna populacja to nie to samo. W każdym razie zarzucił mi, że tych dwóch pozycji nie czytałem, więc nie mam nic do powiedzenia – jakby rzeczy oczywiste wymagały naukowego dociekania. Ale z ciekawości kupiłem.

Do Renfrewa i Reicha dorzuciłem biografię żony Mieszka II.

Komiks europejski. Tylko dwie pozycje – Rosiński, to wiadomo. Ciekawe czy kiedyś Egmont wyda w integralach Thorgala (oraz Kajka i Kokosza). Pewnie nie, bo po co porządnie wydawać dwie najważniejsze serie komiksowe tworzone przez polskich rysowników.

Królewska krew – o ile rysunki Dongzi Liu bardzo dobre, o tyle scenariusz  Jodorowskiego nie za halo.

Komiks amerykański. Z Baśniami finiszuję – jeszcze tylko trzy tomiki. Kolejna pozycja z serii Sandman Uniwersum. I do tego ramotka Elf Quest, ponoć mająca w USA status kultowej. Czyli Amber wraca do wydawania komiksów. Ciekawe na jak długo, bo nie wyciągnęli chyba wniosków z poprzedniej klęski w tym segmencie rynku – nadal wydania trącą amatorszczyzną. Elf Quest w mniejszym stopniu, niż drugi z wydanych albumów (Niewidzialna Republika).

Mangi. Kontynuacja dwóch cykli.

Jak widać, Somali spodobała mi się, więc już jestem ze zbieraniem na półmetku.

Dwie nowe mangi. Atelier spiczastych kapeluszy, to podobno coś w stylu Somali. Made in Abyss – słodkie buźki we wcale nie słodkiej fabule.

I tak dotarliśmy do książek fantastycznych. Nakupiłem tych staroci, bo coś mam wrażenie, że fantastykę czeka (może już trwa) ostry kryzys, na wzór tego serialowego, którego symbolem jest Netflix – ma być politycznie poprawnie, ma być rasowo słusznie, ma być gejowo, a wychodzi (że rymnę wulgarnie) przede wszystkim chujowo. To robię zapasy na ciężkie czasy. A mam z czego, bo dawniej byłem fanem fantasy, dopiero z czasem doszła SF, więc mam duże braki w biblioteczce właśnie z naukowej fantastyki. Większość tego, co kupiłem to książki z lat 1990-2005, głównie od Alfy, Prószyńskiego, Solarisu i Rebisu.

Dwie antologie. Przy czym na Złotą księgę fantasy polowałem od jakiegoś czasu – w ogóle interesujący pomysł na stworzenie antologii najlepszych tekstów fantasy XX wieku: piętnaście tekstów wytypowali w głosowaniu czytelnicy, piętnaście krytycy.

A Księgę wojny... Była to wziąłem :D Na pewno nie ze względu na Ćwieka, ale już Piskorski jest dobrym powodem.

Kupiłem prawie cały cykl C.J. Cherryh Unia – Związek. Znaczy, tylko to co wydano w Polsce, bo ogólnie wyszło coś koło trzydziestu książek – u nas podchody robiło kilka oficyn, łącznie udało im się wydać jedenaście pozycji. Na dziś brakują mi dwie książki z tego cyklu: Czas ciążenia oraz 40000 z Gehenny. Taka uwaga: powieść Ludzie z gwiazdy Pella (Alfa) wyszła też pod tytułem Stacja Podspodzie (Solaris).

Jak już się rozkokosiłem na tę Cherryh, to uzupełniłem dwa inne jej cykle. Tristen – mam komplet, znaczy: polski komplet, bo nasz miszcz przerywania cykli, czyli Zysk i S-ka wydał cztery tomy z pięciu.

Cykl Morgaine – miałem już tom pierwszy, dawno temu nie przypadł mi do gustu, pewnie przez zbyt wysoką zawartość science (to science fantasy). Gust się zmienił, a sam cykl znalazł się w kanonie Sapkowskiego. Co jest dobrym pretekstem do przeczytania. Na dziś brakuje mi jeszcze jednego tomu: Ognie Azeroth.

Trafił się też cały cykl pisarki-pedofilki o Darkoverze, oczywiście znowu całe polskie wydanie, bo oryginalnie są to tomy: 1, 2, 3, 15 i 18. Tak sobie z przeskokami Alfa wydawała. Potem w jakiejś recenzji doczytałem, że Darkoverem powiązany jest jakoś inny cykl Marion Zimmer Bradley, który popełniła wspólnie z bratem: Survivors. Na razie kupiłem tom drugi, pierwszy pewnie na czasie też kupię.

Kolejny cykl wydawany przez Alfę – tym razem w całości – Julian May Saga o plioceńskim wygnaniu. Przyznam, że na ten cykl apetytu narobiła mi recenzja Finkli. Otóż bohaterowie cyklu przenoszą się w czasie do epoki zwanej pliocenem, i tu cytat z Finkli:

Pomysł, żeby umieścić fabułę nie w wyświechtanym nieco średniowieczu lub starożytności, lecz w pliocenie, kilka milionów lat, zanim wyewoluował Homo sapiens, wydaje mi się interesujący. Siłą rzeczy, świat odbieram jako bardzo niebanalny.

Jako dzieciak zaczytywałem się książkami o plioceńskiej i plejstoceńskiej megafaunie (tak, także książkami z kryptozoologii :D).

Alan Dean Foster znany jest u nas jako producent powieści z różnych filmowych uniwersów (Star Wars, Star Trek, Aliens, Terminator) oraz z cyklu animal fantasy Spellsinger, który też Sapek wrzucił do kanonu – moim zdaniem, niesłusznie. Te pięć powieści należy do dłuuugiego cyklu Humanx Commonwealth Universe (u nas ukazała się tylko ta piątka). Ma to całkiem przyzwoite recenzje.

Swoją drogą, książki Alfy bardzo dobrze znoszą upływ czasu – papier nadal bieluteńki.

Jeszcze trochę staroci, w tym z Alfy Wężomag Beara – miałem, gdzieś się zapodział (w ogóle mam wrażenie, że przy ostatniej przeprowadzce wcięło mi cały karton książek). Do tego dorzuciłem zbiór Howard + Dunsany (kiedyś nieopatrznie się tego pozbyłem – o czym już pisałem). I jedyna warta uwagi powieść Feista spoza cyklu o Kelewanie i Midkemii.

Teraz Prószyński i S-ka. Klasyk – Peter S. Beagle. No jak nie brać, jak brać. Dotąd miałem w biblioteczce tylko Ostatniego jednorożca.

Drugi klasyk: Mike Resnick. Kirinyaga to chyba jego najlepsza rzecz. Część tych opowiadań czytałem po czasopismach, ale warto mieć całość. A Egzekutor był w pakiecie.

Dwie trylogie, o których nie mam nic do powiedzenia – zakup niemal w ciemno. Harlan ma dość dobre recenzje, McMullena nawet nie szukałem recek.

Podobnie w ciemno kupiony Varley (i to po raz drugi, bo również w ciemno kupiłem dwie jego książki w maju i na razie nie przeczytałem).

Vonda McIntyre znana mi jest z całkiem niezłego Opiekuna snu (wydanego też u nas jako Wąż snu). Natomiast tę książkę Morrowa poszukiwałem od jakiegoś czasu, ale zależało mi na dobrym stanie. Opis zdecydowanie zachęcający:

Bóg umarł. Jego martwe, ponad trzykilometrowej długości ciało unosi się bezwiednie na falach Atlantyku. Aniołowie rozpaczają, wierzący pogrążają się w smutku, ateiści nie posiadają się z wściekłości (skoro umarł, to znaczy, że istniał!), feministki szykują zamach bombowy na Boskie Zwłoki (to niedopuszczalne, żeby Bóg był mężczyzną!), Watykan milczy z zakłopotaniem, a pechowy, nękany koszmarami kapitan supertankowca otrzymuje polecenie, by zaholować Najwyższego do grobowca wykutego w górze lodowej.

I Rebis. Księga mieczy Freda Saberhagena, to tylko podcykl w ramach cyklu Earth's End. Całość cyklu to piętnaście tomów, z czego poza Księgą mieczy u nas ukazały się tylko Spustoszone ziemie – wydało to przed wiekami (1991 r.) wydawnictwo Cia – Books – Svaro. Mam, czytałem, nawet się podobało. Stąd zakup Księgi mieczy.

Dalej trylogia Birminghama, o której nie mam nic do powiedzenia – ale miało dobre recenzje, to dołożyłem do paczki. Zalatuje militarną space operą.

Williamsa lubię, to wiadomo, więc kupiłem dwie cienkie książeczki wydane przez Rebis + powieść od Maga. Mam już prawie wszystko tego autora, z wyjątkiem tetralogii Inny świat, którą pewnie kiedyś też kupię (nie mam jeszcze Zwyczajnej farmy, ale to dla dzieci). Na nowe powieści Williamsa nie wiem czy możemy liczyć, chyba Rebis sobie odpuści nową trylogię o Osten Ard, więc tym większa motywacja do wyszukiwania jego starszych książek.

Kolejna dobra pisarka porzucona przez naszych wydawców – C. S. Friedman, mam jej pozycje fantasy: Trylogia Zimnego Ognia i Trylogia Magistrów. Obcy brzeg to akurat SF.

John Ringo to nie jest wybitny pisarz, ale dobrze wspominam jego Wojny rady – sympatyczne czytadło, militarne SF udające fantasy. To jak zobaczyłem tę książkę w poznańskiej taniej księgarni 3telnia – za bodajże 2 zł – wziąłem.

Książki takie z różnej paczki, choć wszystkie SF. Na dylogię Mary Dorii Russell poluję od dłuższego czasu – za normalne pieniądze, a nie rozsypujący się egzemplarz pobiblioteczny z Allegro za sto zł. Drugą część dylogii znalazłem w antykwariacie za osiem zł. Dalej szukam części pierwszej – Wróbel. Jak nie znajdę, to w końcu sobie wydrukuję pirata.

McDevitt. Typ mi nieznany, ale to coś z kosmicznymi archeologiami, a lubię ten motyw, zaraz – przy innej książce – dojdziemy dlaczego. I Swanwick; to SF, umili mi oczekiwanie na jego Matkę żelaznego smoka, którą Mag ponoć ma wydać jeszcze w tym roku – nastawiam się na okolice czerwca 2021.

Koniec zbieractwa Diaczenków – mam już wszystko z wyjątkiem drugiej części Granicy, ale to książka stadnego autorstwa (łącznie pięcioro twórców), której tom pierwszy zdecydowanie mnie nie porwał.

Dwie apokalipsy – ekologiczna i imigracyjna. Obie bardzo chwalone (choć Raspail wyłącznie przez czytelników o poglądach nielewicowych).

Powieść McDonalda, którego lubię. Z tym że nie wiem czym ta książka jest – SF, fantasy? Z opisu wygląda to na jakieś science fantasy.

Do tego dopiero co wydana powieść białoruskiej, czyli ukraińskiej pisarki Natałki Babiny (jest obywatelką Białorusi, ale uważa się za Ukrainkę) – zalatuje to magicznym realizmem.

I stara, ale bardzo jara fantastyka. Zbiór opowiadań, zapomnianego już Marcela Aymé i długie opowiadanie/minipowieść Martina Harničeka, to czeski pisarz, a Mięso – wydane w podziemiu – było u nas popularne w PRL. Sam sobie to wydrukowałem i oprawiłem z pirata – ostatnie wydanie u nas było bodajże w roku 1984, więc na rynku pierwotnym już tego nie ma.

Fantastyka polska. Pewnie nie kojarzycie takiego pisarza, jak Ryszard Głowacki. Ale to jest powieść, która na mnie akurat miała bardzo duży wpływ. Miałem może z osiem lat, jak to dorwałem. Słabo pamiętam, poza nietypowym kontaktem z obcymi i profesją bohaterów – byli archeologami (chyba, bo parę lat jednak minęło i mogę coś pokręcić). Ta książka była pewnie jedną z przyczyn, dla których jestem historykiem i fanem fantastyki. Skoro trafiło się za chyba dwa zł w bardzo dobrym stanie, to wziąłem z nostalgii. Głowackiego czytałem jeszcze pod koniec lat osiemdziesiątych powieść Algorytm pustki – to antyutopia, która wtedy też zrobiła na mnie wrażenie. Ciekawe jak będzie po latach...

Cywilizacja ptaków Zaniewskiego zalatuje mi bardzo nietypowym postapo.

Skoro Piskorski przerwał karierę pisarską, to chociaż przeczytam sobie jego opowiadania, które wcześniej ominąłem.

Jak wspomniałem, odwiedziłem poznański antykwariat przy Ratajczaka. Jaki tam straszny człowiek pracuje – potwór w ludzkiej skórze! Przeglądam fantastykę, potem seria Kameleon (Zyska) i Salamandra (Rebisu), a on nagle, niby niewinnie, mówi: A wie pan, ktoś mi przyniósł kolekcję klasyki Gazety Wyborczej, może coś pana zainteresuje. No. No, zainteresowało. Wybrałem kilka pozycji... Ale to było typowo nałogowe działanie, tak jakby pokazać alkoholikowi na głodzie butelkę wódki.

Hellera dobrałem jeszcze z innego wydania kontynuację Paragrafu 22.

Kiedy doszedłem z tym wszystkim do kasy,  potwór, z zupełnie niewinną miną, napomknął: A jakby pan chciał, to mam na zapleczu jeszcze Marqueza – z tej kolekcji i jeszcze coś, nie wystawiłem, bo na razie niewycenione, ale dla pana byłaby specjalna cena... No. Czytałem np. Sto lat samotności, ale swojego nie miałem. To już mam.

I jeszcze na OLX kupiłem książkę innego autora latynoamerykańskiego, tym razem francuskojęzycznego Haitańczyka – Hadrianę moich marzeń, którą też miałem na liście zakupowej. Nie wiem czy to realizm magiczny, czy już fantasy pełną gębą. Opis:

Haiti, 1938 rok. Patryk, szesnastoletni narrator, opowiada wydarzenia, które więcej mają wspólnego z cudownością niż z rzeczywistością: umiera jego matka chrzestna, której kochankiem był motyl-uwodziciel. Tymczasem trwają przygotowania do hucznych zaślubin najpiękniejszej dziewczyny w Jacmelu, Francuzki Hadriany z czarnym pilotem. Nadchodzi dzień ślubu. Hadriana pada martwa przed ołtarzem, wypowiedziawszy słowo „tak”. Wśród karnawałowego szaleństwa bóstwa voodoo zaczynają czary.

Teraz w planach poszerzenie powierzchni książkonośnej, bo znowu przestałem się mieścić...

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na twitterze.

Seczytam na Instagramie.