Luty 2021 – raport z biblioteczki

Przybyło dwadzieścia siedem – jedna książka naukowa, jedna powieść historyczna, dwie obyczajowe (albo jedna, albo trzy :D – trzy części Pogody dla bogaczy w dwóch woluminach), szesnaście razy fantastyka, siedem komiksów. Ciekawie wygląda fantastyka pod względem narodowości twórców, bo to aż dziewięć pozycji polskich, trzy rosyjskie, dwie niemieckie i tylko dwie anglosaskie.

Zacznę od historii. Przybyła biografia Chlodwiga, króla Franków. Nie byłem nią wcześniej zainteresowany, ale teraz przejrzałem w księgarni i zobaczyłem, że autor „poszedł” dość szeroko – sporo o historii Franków i innych Germanów, o ówczesnej sytuacji cesarstwa rzymskiego, szczególnie oczywiście Gali.

Powieść historyczna Bunscha wygrzebana z szafy z książkami za darmo stojącej przy gnieźnieńskiej bibliotece. Rzecz od strony historycznej już bardzo archaiczna (m.in. autor wierzy w istnienie tzw. Bolesława Zapomnianego).

Teraz podziękowania – dla dobrej duszy, która mnie zawiadomiła, że na Allegro są w sprzedaży, w poszukiwanym przeze mnie wydaniu Świata Książki, oba tomy Pogody dla bogaczy Irvina Shawa. Nie były jakoś super tanie, ale zupełnie dobra cena – 60,70 zł za dwa tomy w twardej oprawie z obwolutami.

A jak już biorę, to coś dorzucę. Sprzedawca miał jeszcze cztery pozycje z mojej listy „muszę to mieć”, niestety, po dosłaniu dodatkowych zdjęć (z zasady proszę o foto grzbietów), okazało się, że jedna książka jest uszkodzona (José Donoso Plugawy ptak nocy – zdjęcia w ogłoszeniu były tak zrobione, że było to niewidoczne, a i w treści ogłoszenia nie było zaznaczone). A trzy pozostałe wziąłem.

Nie raz pisałem, że lubię Poula Andersona, a ta książka zbiera to, co najlepsze – opowiadania i minipowieści, za które autor dostał jedną z trzech najważniejszych nagród SF/fantasy: Hugo, Nebulę i/lub Locusa.

Wolfgang Hohlbein to niemiecki fantasta, czytałem jego Nieśmiertelność. Wieża i było to całkiem okej. Z Sagą Asgard nieco się czaiłem, bo pierwsza część (Thor) miała dość słabe recenzje. Mimo przyczajki, wpisałem na główną listę poszukiwawczą, więc teraz mogę skreślić.

Pod koniec stycznia (dotarło w lutym) – rzutem na taśmę – nabyłem drogą kupna cały cykl Kresa od Sedeńki (czyli z księgarni eSeF). Tym samym nie muszę zbierać badziewnego wydania Fabryki Słów. To Sedeńkowe ma koszmarne okładki, ale na żywo już straszą nieco mniej. A poza tym to bardzo solidne wydanie: twarde szyto-klejone oprawy, normalnie lakierowane (bez gównianego meszku), solidne półokrągłe grzbiety dobrze przylegające do kartek, porządny papier.

A jak już wziąłem Kresa, to z rozpędu dorzuciłem Maszczyszyna. Mam w miękkiej oprawie tom pierwszy, bardzo przyjemna lektura. Ale to poprzednie wydanie było dość nędzne, mnie wkurzyły okładki – miękkie, pokryte folią, która, niestety, dość słabo trzymała się kartonu. Dlatego nie kupiłem kolejnych tomów. I dobrze zrobiłem, bo Sedeńko rzucił porządnym wydaniem twardookładkowym. I tym razem bardzo dobre grafiki okładkowe (choć w wydaniu pierwszym chyba były jeszcze lepsze).

W eSeF wziąłem jeszcze ponoć najlepszą powieść Bułyczowa – bardzo dobra książka, polecam. Co warte odnotowania, Sedeńko zrezygnował z powlekania okładek folią. I bardzo dobrze, przynajmniej nie będzie odchodzić i wkurzać.

A jak już jestem przy klasyce radzieckiej fantastyki – kupiłem ten omnibus Strugackich od Prószyńskiego. Cóż, jak zachwyca, skoro nie zachwyca... A nie zachwyca, bo – po pierwsze – dobór tekstów chyba na zasadzie: wsadzimy to, co najpopularniejsze na Lubimy Czytać. Strugaccy zasługują na porządne wydanie: cyklami i z opowiadaniami. Po drugie – książka jest okichana tym badziewnym meszkiem.

I jeszcze raz Rosja, ale już postradziecka. Space opera Michaiła Achmanowa. A obok Nancy Kress. Te książki zostały wydane w przedziwny sposób. To coś udające czasopismo – ma tytuł prasowy (SF), numerację, datę wydania, gazetowy papier. Nie ma stopki redakcyjnej – co jest wymogiem ustawowym. W każdym razie, ongiś takie fallus wi co wychodziło, ukazało się bodajże siedem numerów. Achmanow i Kress mają bardzo dobre recenzje, więc kiedy zobaczyłem nówki w poznańskiej księgarni KIK – nie mogłem się oprzeć. W ogóle wszedłem do KIK tylko po to, żeby wziąć Mrocznych sędziów, zapłacić i wyjść. Przesiedziałem trzy godziny i wyszedłem z sześcioma komiksami i dwiema książkami...

To teraz komiksy. Widzicie – jak tylko Studio Lain wróciło do komiksu brytyjskiego, znowu zassałem. Mrocznych sędziów poleciłbym, gdyby dostępny był tom pierwszy. A nie jest. Szkoda, bo to świetnie narysowane, mroczne postapo.

Z kolei nowy magazyn komiksowy – choć pod prastarym tytułem – nieco mnie rozczarował. Przede wszystkim brakiem pomysłu (wydawca chyba nie wie czy robi magazyn dla dorosłych, czy dla dzieci), poziomem polskich komiksów (głównie heheszki dla kilkulatków) i poziomem publicystyki. Na razie z całego magazynu broni się dział zagraniczny, a to trochę mało.

Wziąłem też dwa komiksiki gwiezdnowojenne. Jeden w miarę nowy, drugi z 2015 roku – ale leżał w KIK jeszcze zafoliowany.

W połowie lutego miałem przesiadkę na dworcu w Poznaniu i w tamtejszym saloniku prasowym dojrzałem Superbohaterów Marvela – tomik z Multiple Manem, a że chwalono to na forum Komikspec, to jakoś tak się nabyło. Się przeczytało. Całkiem niezłe, lekkie noir.

Na koniec dwie mangi, z cykli, które zbieram.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na twitterze.

Seczytam na Instagramie.