Al Ewing, Simone di Meo, Znajdujemy ich, gdy są już martwi, t. 1: Poszukiwacz

Duże rozczarowanie scenariuszem, jeszcze większe rysunkami. A pomysł zdawało się paluszki lizać: ludzie znaleźli bogów, ale bogowie są martwi – ich gigantyczne ciała poniewierają się w kosmosie. Jednak nawet taki bóg bywa przydatny – jako skład surowców wtórnych. Można z jego ciała pozyskać wiele rzadkich pierwiastków i związków, a nawet mięso (czyżby dosłownie potraktowane: Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, to jest bowiem ciało moje?).

Głównymi bohaterami komiksu są: czteroosobowa załoga statku „autopsyjnego” (pozyskującego surowce z bogów) oraz ich przeciwniczka – kontrolerka Richter. Postaci nader słabo zaprezentowane, a relacje między nimi z lekka żenujące. Dowiadujemy się czemu Richter nie lubi Georgesa Malika, kapitana statku autopsyjnego, ale jest to wyjaśnienie tak przeszarżowane, że może wywołać jedynie grymas zniesmaczenia.

To tak jak z wizerunkiem demona. Bierzemy diabła – rogi, ogon, kopyta; powinien straszyć. Ale za mało, dorobimy mu nietoperze skrzydła i żmijowe kły jadowe. Aż w końcu z czegoś co ma straszyć, stanie się czymś groteskowym, śmiesznym. Ale pomiędzy „straszne” a „śmieszne”, jest jeszcze odcinek o nazwie „żenujące”. I właśnie w ten odcinek udało się trafić Ewingowi.

Pozostała trójka bohaterów – załoga statku Malika – jest tylko tłem, rekwizytami.

W tym komiksie wszystko jest przeszarżowane. O, np. poziom kontroli nad poszukiwaczami bogów – łącznie z non stop włączonym podsłuchem na statkach. Albo oskubanie ze surowców całej galaktyki i to do roku 2323 (Nawet tutaj, na odległym skraju galaktyki, u progu bezbrzeżnego mroku, nic już nie zostało) – jakoś trudno mi to sobie wyobrazić. Motywacja Malika, który wyrusza w nieznane, żeby znaleźć żywego boga, bo w dzieciństwie ujrzał martwego... A załoga, zupełnie już bez sensu, temu przyklaskuje.

Co ciekawe i jakby sprzeczne z ludzką naturą – na razie zdaje się, że Malik jest jedynym, którego interesuje pochodzenie bogów i to, czy w ogóle są gdzieś żywi; w kosmosie brak naukowców? Być może przyczyną jest pośpieszność scenariusza – tu nie ma chwili na zatrzymanie się, refleksję.

Uprzedzę jeszcze, że początkowo jest to dość chaotyczne – Ewing wrzuca nas w środek akcji i dopiero z czasem tłumaczy pewne rzeczy (bywa, że za pomocą retrospekcji, w części niepotrzebnych – np. pierwsze dwie i pół strony rozdziału IV: Wyprawa po chwałę – to chyba miało być takie OOOO, a wyszło takie ŁEEEE).

Przeszarżowane są też kolory. W komiksie twórcy albo starają się oddać naturalne, albo też za ich pomocą ukazywać emocje. A tu nie wiem, jaką rolę mają pełnić te landrynkowe barwy. Dla mnie ta kolorystyka wygląda, jak zrobiona komputerowo na jakimś programie sprzed ćwierćwiecza.

Z lekka chaotycznie porozrzucane kadry plus jarmarczne kolorki – ogólne wrażenie, jakby ktoś wysypał na podłogę plastikowe klocki.

Same rysunki też mnie nie powaliły – poziom superbohaterszczyzny klasy C (aż się zatęskniło za martwymi bogami rysowanymi przez Esada Ribica...). W części kadrów zastosowano efekt „filmowania z ręki”, czyli takie rozmyte, rozdygotane kadry. Może i miałby to sens, gdyby było stosowane z umiarem, a oglądać takie trzy strony, na których nie do końca wiesz co widzisz...

Czy można rzec coś dobrego o tym dziele? Tak. Ogólnie rzecz biorąc, pomysł na fabułę nadal jest przedni. Przyznam, że ciekawi mnie skąd są i kim naprawdę są ci bogowie. Ale czy to wystarczy, żeby kupić kolejne części? Nie wiem, głęboko się zastanowię, bo widząc poziom scenarzysty, mam przeczucie, że odpowiedzi na te pytania będą bardzo rozczarowujące...

Podsumowując: dostaliśmy produkt z plastiku; nienaturalne kolory, nienaturalne motywacje i zachowania bohaterów, nierealna wizja galaktyki za trzysta lat.

Rysunki – 4/10, Fabuła – 5/10.

OCENA: 5/10.

Al Ewing (scenariusz), Simone di Meo (rysunki), We Only Find Them When They're Dead – Znajdujemy ich, gdy są już martwi, t. 1: Poszukiwacz, tłum. P. Bulski, wydawnictwo Non Stop Comics, brak miejsca i roku wydania [Katowice 2021], stron: 136.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie