Maj 2021 – raport z biblioteczki

Przybyło dwadzieścia cztery – dziesięć razy historia, jedna pseudohistoryczna, osiem beletrystycznych – chyba wyłącznie fantastyka, pięć komiksów (Ameryka x 1, Europa x 2, Japonia x 2).

To od komiksów. Dwa z wydawnictwa Timof i Cisi Wspólnicy – to komiksy z gatunku „musisz to mieć”, a ja tym bardziej muszę, że mam pierwsze tomy.

I z wydawnictwa Scream Comics druga część Wiki – pierwszą bardzo chwaliłem, więc trudno, żebym nie kupił kolejnej. Chyba Wika dobrze się sprzedaje, w każdym razie na forum komiksowym niedawno ktoś informował, że Scream Comics kupiło prawa do kolejnego dzieła z rysunkami Oliviera Ledroita, tym razem ze scenariuszem słynnego Pata Millsa: Requiem, chevalier vampire. Jaram się :D Mam nadzieję, że tym razem wydawca rzuci integralami, a nie albumikami.

I dwie mangi, kontynuacja cykli. Na facebooku i instagramie informowałem o śmierci twórcy Berserka – Kentaro Miury. Niestety, manga jest nieskończona (choć to już czterdzieści tomów), na szczęście Miura przygotował asystentów, którym ponoć podał nawet zarys scenariusza i zakończenie całej sagi. Jeden z jego asystentów, zapytany na Twiterze czy Berserk będzie kontynuowany, odpisał: Tak, zrobię co w mojej mocy.

Fantastyka. Podjąłem ambitne wyzwanie – przeczytać wszystko, co dostało nominacje do tegorocznej Nagrody im. Żuławskiego (poza Cherezińską, bo tym nie będę się katował – swoją opinię o pierwszym tomie jej cyklu przedstawiłem tu). Miałem już książki Hałas, Pawlaka i Szczerka, teraz przybył Gunia i pierwszy tom cyklu Cholewy (znaczy, nominowany jest piąty, ale chyba lepiej zacząć od początku :D).

Przybyła też zapowiadana druga część cyklu o Żegocie Nadolskim Liziniewicza (a tu o części pierwszej).

I „coś” Płazy – autor pewnie fanom fantastyki znany ze świetnych przekładów Lovecrafta dla wydawnictwa Vesper. Tu samodzielnie, w czymś co może jest fantastyką, a może nie. Akcja toczy się w początkach XX wieku w sztetlu (sztetl – miasteczko z przewagą ludności żydowskiej) na Podolu. O powieści wiem tyle, co w blurbie:

Wywodzący się z żydowskich tradycji golem, mający postać człowieka, lecz pozbawiony duszy, od wieków rozpala wyobraźnię. Można go spotkać w chasydzkich legendach, literaturze jidysz i w popkulturze. Maciej Płaza przywołał jego postać, by zanurzyć czytelnika w świecie sztetla na Podolu z początku XX wieku. Wątki kabalistyczne i mesjańskie równoważą się z realistycznym obrazem kultury i obyczajów chasydów. Wszystko to, łącznie z legendarną postacią, nabiera nowego życia pod piórem jednego z najwspanialszych stylistów polskiej prozy.

Z tego by wychodziło, że mamy do czynienia z fantastyką. Ale gdzieś mi mignęła opinia, z której można wnioskować, że ów golem to nie magiczna istota, a jedynie dziwny człowiek. Poczytamy, zobaczymy.

Dwie starsze książki. Necrosis to chyba moja ulubiona książka Piekary – niestety, porzucił ten cykl i zamiast kończyć co dobre, tłucze bez sensu bezsensowny cykl inkwizytorski. Necrosis czytałem z biblioteki, a teraz przeczytam jeszcze raz, już swoją :D

Antologii Zajdlowskich nie kupowałem, bo nigdy nie miałem okazji obejrzeć, a trochę mnie zniechęcało publikowanie fragmentów nominowanych powieści. Ale teraz w poznańskiej księgarni KIK, mogłem sprawdzić – to są bardzo krótkie fragmenty, a daniem głównym są jednak nominowane opowiadania. W tym konkretnym roku były to m.in. opowiadania Anny Brzezińskiej i Jacka Dukaja. Za chyba dziewięć zł.

Na koniec polskiej fantastyki autor może mniej z nią kojarzony – Bolesław Leśmian. To wydanie zbiera wszystkie jego utwory prozatorskie, i to nie tylko przez niego napisane, lecz także przetłumaczone. Mamy tu:

1. Przygody Sindbada Żeglarza.
2. Klechdy sezamowe.
3. Klechdy polskie.
4. Mniejsze utwory wyszukane po czasopismach.
5. Tłumaczenie Opowieści nadzwyczajnych Edgara Allana Poe.

I zagramaniczny rodzynek, fantastyka hiszpańskojęzyczna z Argentyny. Trochę się zastanawiałem, bo blurb tegoż jakoś mi przypominał chałę Brana Downa Kod Leonarda da Vinci. Ale powiedzmy, że po powieści Jamesa Marlona wydawca ma u mnie pewien kredyt zaufania.

Czyli miesiąc bez fantastyki anglosaskiej.

Historia. Dwie zbiorówki. Pierwsza to piętnasty tom czasopisma, które wielokrotnie zmieniało wydawców, i dwa razy tytuł (najpierw wychodziło z tytułem „głównym” i podtytułem: Gdańskie Studia z Dziejów Średniowiecza, potem wyleciał człon „Gdańskie”, a następnie wyleciał tytuł główny i od bodajże tomu dwudziestego jest to tylko jako: Studia z Dziejów Średniowiecza). Kiedyś kupowałem to regularnie, ale w pewnym momencie historia wczesnego średniowiecza została zepchnięta na margines, a zaczęły dominować stulecia XIV i XV. Do tego czasopismo przejęło wydawnictwo DIG, które bardzo śrubowało ceny. Obecnie wydawcą jest Uniwersytet Gdański. 

Druga książka, pod długim tytułem: Historia communitatem facit. Struktura narracji tworzących tożsamości grupowe w średniowieczu była na mojej liście zakupowej od dawna, ale jakoś nigdy mi nie pasowała do paczki. Aż przypasowała w Starej Szufladzie i to bardzo, bo z rabatem 59%.

Pakiecik słowiański. Drugi tom rzetelnego opracowania Pawła Babija o wojskowości Słowian Połabskich oraz głośna książka Łukasza Kozaka o upiorach – bardzo chwalona.

Teraz praca Dariusza Adama Sikorskiego (nie mylić z innym mediewistą: Dariuszem Andrzejem Sikorskim)  o Prusach. Miałem to w kserówce, ale jak się trafiła okazja, żeby kupić książkę, to skorzystałem. Druga pozycja to źródłoznawcze uzupełnienie do wydania Kroniki halicko-wołyńskiej. Nie miałem tego w planach, ale znowu przecena w Starej Szufladzie – za 9,50 zł grzech nie wziąć.

Cztery avalonowskie biografie – i mam już wszystkie poświęcone Piastom (z wyjątkiem Kazimierza Odnowiciela Kętrzyńskiego, bo to mam w innym wydaniu, mam też biografię tegoż władcy pióra Klaudii Dróżdż, o której pisałem tu).

A zakup, bo ponownie pojawiły się w sprzedaży ongiś przeze mnie przegapione biografie Henryka Sandomierskiego i Leszka Białego. Do tego dorzuciłem Konrada Mazowieckiego pióra niedawno zmarłego prof. Samsonowicza – praca niezbyt chwalona, mam też drugą biografię tego władcy (pióra Agnieszki Teterycz-Puzio), ale zawsze warto poznać inne ujęcie.

Bracia Leszek Biały i Konrad Mazowiecki:

A tu pokolenie wcześniej, stryj Leszka i Konrada – Henryk Sandomierski, i pokolenie później – synowa Leszka Białego.

I pseudohistoryczny rodzynek, totalna amatorszczyzna, poziom turbolechitów. Więcej w przyszłym tygodniu.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na twitterze.

Seczytam na Instagramie.