Sierpień 2019 – raport z biblioteczki

Zakupy skromne i zupełnie spontaniczne, bo sierpień u mnie minął pod hasłem „zwiększamy powierzchnię książkonośną” (o czym niżej). I w ogóle nie miałem zamiaru kupować książek, ale zawinił Wojciech Zembaty – nawet o tym nie wie, a jest winny :D

Jak niedawno – chyba dość jasno – dałem do zrozumienia, bardzo mi się spodobała jego dylogia Głodne Słońce. I tak z ciekawości zacząłem poszukiwać informacji, skąd pomysł na świat Zembatego i z jakich pozycji korzystał. Chodziło mi przede wszystkim o literaturę naukową o historii Mezoameryki.

No i w jednym wywiadzie nieco doczytałem, a przy okazji Zembaty rzekł coś takiego:

Cenię fantasy z zacięciem antropologicznym i złożonym tłem, jak u Bakkera, Wegnera czy Stovera.

Sam za Wegnerem nie przepadam, Stovera nawet lubię, ale bez szału (jeśli ktoś nie kojarzy faceta – to autor tetralogii science fantasy Akta Caine'a wydanej ongiś przez Maga). Natomiast Bakker był mi zupełnie nieznany. Dawno temu rozważałem zakup trylogii Książę nicości, jednak recenzje były mało zachęcające. Ale skoro zachwala Zembaty twierdząc, że to fantasy z zacięciem antropologicznym i złożonym tłem (lubię) – to polazłem na Allegro szukać. Znalazłem, ale płacić za przesyłkę dla jednej książki...

To sprawdzam co jeszcze księgarz ma w ofercie. I była książka, do której przymierzałem się od dawna – niektórzy uznają, że Chaga to najlepsza powieść McDonalda, lepsza nawet od Rzeki bogów. To jak nie brać, jak brać. Tym bardziej że Mag, nie raz, nie dwa pytany czy wyda tę pozycję w Uczcie Wyobraźni, jakoś zainteresowania nie zdradzał. Być może więc wznowienia się nie doczekamy.

I jeszcze dorzuciłem antologię fantastyki (mało)humorystycznej. W założeniu miało być jajecznie, lecz nie wszystkie opowiadania to kryterium spełniają. Ale warto kupić, bo nazwiska mówią wszystko: Kurt Vonnegut, H. G. Wells, C. S. Lewis, Ray Bradbury, Philip K. Dick, Arthur C. Clarke, Stephen R. Donaldson, Douglas Adams, Isaac Asimov, Ursula K. Le Guin, Fritz Leiber, Terry Pratchett, Henry Kuttner, Lord Dunsany, Larry Niven, Brian W. Aldiss. No same gwiazdy SF i fantasy. Bo, choć tytuł by na to wskazywał, nie jest to antologia fantasy – jedna z trzech części poświęcona jest właśnie SF. Dla porządku dodam, że to co kupiłem wydał Zysk i S-ka w 1999 roku, a cztery lata później wznowił to Proszyński i S-ka w innym tłumaczeniu i pod zmienionym tytułem (Czarnoksiężnicy z Krainy Osobliwości).

A sierpień minął u mnie pod znakiem zwiększania powierzchni ksiażkonośnych. Przy okazji konieczne było niewielkie przemeblowanie – ale nawet niewielkie przesunięcie mebli wiązało się z koniecznością wyjmowania książek. Od tygodnia to układam i jeszcze końca nie widzę :D Książki wyładowały na stole, gdzie jak widać, mam pomocników w układaniu...

...i na podłodze (ale tu zdjęcia nie dam, bo burdel okrutny). Dokupiłem dwa regały, o wymiarach maksymalnych, jakie jeszcze mogłem dostawić. Pierwszy szerokość 60 cm – sześć półek dość płytkich, więc raczej jeden szereg (dwa tylko dla wydań kieszonkowych), drugi – 45 cm, głęboki, dwa rzędy jak nic (ale raczej będzie to pod duże komiksy), tylko cztery półki + szafka na dole. I teraz biblioteczka w trakcie układania książek wygląda tak:

Dwa regały – po prawej z lat pięćdziesiątych (lubię meble z czasów PRL). Tonę by na niego wetknął, a on się nie ugnie. Tylko cztery półki, ale bez to tamto wchodzą dwa rzędy książek, a jeszcze można na pięterko dorzucić. No i na górę regalu można kłaść i kłaść. Długość 120 cm, czyli ponad dziesięć metrów książek wchodzi.

Po lewej regał z okolic 1970 roku. Bardzo już sfatygowany, bo obciążony był ponad wszelką miarę. Pierwotnie mial trzy półki książkowe, a na dole szafki – oczywiście wymontowałem drzwiczki i w ten sposób zrobiło się pięć półek. Książki w dwóch rzędach. A na regale też dwa rzędy na wysokość gdzieś pół metra. No to dostał w tyłek :D Regał ma równo metr, co daje dziesięć metrów powierzchni książkonośnej.

A to tworzy komplet z poprzednim, czyli też okolice 1970 roku. Półtora metra długości – góra mieści dwa rzędy, dół trzy rzędy książek. Łączna długość półek: trzynaście metrów. Plus szuflady, też zawalone książkami. Tu da się jeszcze powierzchnię nieco zwiększyć – była jeszcze jedna półka, szklana na jakieś ładne bibelociki. A na jakiego grzyba mi bibeloty... To szkło poszło w piz... do śmieci, a w to miejsce wstawię deskę (deskę, bo to dość długie, płyta nie wytrzyma).

Dalej klimaty PRL-owskie. To meble importowane w latach osiemdziesiątych z Węgier – mój kolega stolarz mówi, że to mercedes wśród mebli z tego okresu (i koniecznie chce odkupić). Te dwa regały mają sześć półek po 75 cm, niestety, tu w dwóch rzędach się nie zmieści. Czyli tylko cztery i pół metra książek wejdzie...

Kolejny regał z tego samego zestawu, a obok nowy nabytek. Węgier jest niższy o jakieś 30 cm, co jakby samoistnie stworzyło dodatkową półkę na szczycie :D Czyli Węgier: 5 x 75 = 375. Do węgierskiego kompletu należy jeszcze sekretarzyk z półką (tu już bez fotki) – oczywiście też zaksiążkowioną, czyli kolejne 75 cm.

Obok Węgra stoi Nowy – sześć półek po 60 cm = 360 cm. W takich kartonikach z Poczty Polskiej, jak dwa widoczne na fotce (a jest tego duuuużo więcej), trzymam książki i artykuły skserowane, niemal wyłącznie naukowe – sam nie wiem ile tego jest w przeliczeniu na książki...

I kolejny kąt biblioteczki: dwa regały po sześć półek i 80 cm, co daje 960 cm. Obok Nowy 2 – cztery półki x dwa rzędy x 45 cm = 360 cm.

A to jest góra szafy – teoretycznie powinna być wypełniona ciuchami itp. Ale jest książkami i kserówkami :D Dwie półki x trzy rzędy x 90 cm = 540 cm. Dół szafy też jest zapchany książkami, ale w kartonach, więc nie będę robił foto.

Na zdjęciach nie ma też biurka, które – a jakże – ma półkę :D 120 cm x dwa rzędy = 240 cm.

Po podliczeniu wychodzi, że mam obecnie (nie licząc ok. ośmiu metrów w sypialni) ponad 66 metrów powierzchni książkonośnej. Dodać do tego osiem szuflad i kartony... I to wszystko będzie zajęte, jak już poukładam. Więc słabo widzę dalsze wzbogacanie biblioteczki. Niby jest jeszcze opcja zrobienia nadstawki na regał z lat pięćdziesiątych (powinien wytrzymać). Teoretycznie da się zrobić coś na metr wysokie i 160 cm szerokie. Czyli doszłoby jakieś 4,8 metra półek. Jest to jakaś myśl, bez wątpienia atrakcyjna dla nałogowca :D Ale to już ostatnia przestrzeń, jaką mogę zagrabić pod książki... Kurde, a ja młody jestem; tyle lat kupowania książek przede mną – i jak tu żyć?

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na twitterze.