Mirosław Piotr Jabłoński, Schron

Naprawę przyzwoite postapo ze schyłkowego PRL-u (pierwsze wydanie: 1987 rok). Dzieli się jakby na dwie części (pierwsza lepsza) nieco odmienne klimatem.

Predator. Strefa zagrożenia (2025)

No jest to widowiskowe, ogląda się bardzo dobrze – wciąż się coś dzieje, egzotyczna przyroda itd. Ale czy tylko o widowiskowość nam chodzi? W każdym razie, to kolejny „bezpieczny” film Disneya.

Karolina Opolska, Teoria spisku, czyli prawdziwa historia świata

Ooo, kolejny do pastwienia się na biedną kobitą. No nie. To znaczy tak, ale nie z „tej” beczki. Nie chodzi mi o wymyślone (czy to przez Opolską, czy też przez sztuczną inteligencję) przypisy... A zresztą, o tym też trochę napiszę, bo to konieczne do oceny książki. Pewnie już słyszeliście, że w przypisach są nieistniejące pozycje...

Październik 2025 – raport z biblioteczki

Przybyło dwadzieścia osiem: czternaście pozycji naukowych lub popularnonaukowych, dziesięć razy beletrystyka (w tym siedem fantastyka i trzy – powieść historyczna), cztery mangi.

Fantastyczne poletko opuścili w 2025 roku...

A właściwie to także w 2024. Bo zauważyliście, że w takich zestawieniach „pokrzywdzeni” są zmarli w listopadzie i grudniu? Najczęściej wspominki powstają w okolicy Święta Zmarłych i obejmują tylko tych, którzy odeszli w danym roku – czyli od stycznia do pierwszego listopada.

Przemysław Piotrowski, Prawo matki

Krótka opinia: rzodkie gunwo. Rzodkie nie z powodu biegunki, tylko chyba nieczęsto aż taka kaszana przebija się do poważnych wydawców. Mój żenadometr wysiadł.

A.M. Shine, Obserwatorzy

Bardzo dobra książka, tylko słabo napisana (i zapewne też słabo przetłumaczona). Jednak, mimo pewnej bełkotliwości, połknąłem ją na raz. Po prostu lubię takie klimaty – horror, czy może raczej dark fantasy, bardziej klimatyczny niż straszny. Jeśli oglądacie serial Stamtąd (czyli From) to tu jest coś podobnego.

Evan Currie, Odyssey One, t. 1-3

W Lechu Poznań gra „Norweg” Bryan Fiabema. Kibicuję Lechowi, więc bardzo bym chciał, żeby ten chłopak grał świetnie, żeby chciało się na niego patrzeć. Ale to nie nastąpi, bo najzwyczajniej: on nie potrafi*. I to jest ten sam przypadek, co Evana Currie.

Wrzesień 2025 – raport z biblioteczki

Wpadłem w regularność – w lipcu i sierpniu przybyło po szesnaście i nie inaczej jest we wrześniu. Tym razem poszedłem w mangę – japońskich komiksów kupiłem jedenaście, do tego trzy pozycje z fantastyki (dwa razy Anglosasi, raz Polska) i dwie naukowe/popularnonaukowe historyczne. I udało mi się jeszcze rozbudować bibliotekę :)

Obcy. Ziemia, sezon 1 (2025)

Krótko: przegli pałkę, za dużo wrzucono do miksera – Obcego, Łowcę androidów i… Piotrusia Pana. Trochę serial dla dzieci, tylko czasami flaki fruwają.

Predator (2018)

Od dwóch miesięcy przebieram girkami w oczekiwaniu aż będzie można obejrzeć wszystkie odcinki Obcego. Ziemia (to już jutro :D). W ramach przedbiegów sięgnąłem po jedyny film ze świata Obcych i Predatorów, jakiego jeszcze nie oglądałem. A dlaczegóż wcześniej pominąłem dzieło Shane Blacka i Freda Dekkera?

Robert Jackson Bennett, Zatruty kielich

Bardzo dobra powieść, w pewnym momencie zanotowałem (nawiązując do częstych słów jednej z bohaterek): jebaniutki, czegóż to on nie wymyślił. Zasłużona nagroda Hugo, choć – co chyba oczywiste – żeby ją dostać, Bennett musiał spełnić pozaliterackie wymogi. Co ciekawe, ta książka postrzegana jest jako kryminał fantasy. Kryminał – zgoda, ale fantasy? Nie ma w niej elementów typowych dla tego gatunku, są typowe dla SF, a konkretniej dla różnych „punków” – steampunka, biopunka...