Turbolechickie zidiocenie, czyli dojenie frajerów (cz. 7): Lechia w Biblii, czyli Imperium Oślej Szczęki

Miałem już o tych biednych turbolechitach nie pisać – nie wolno się znęcać nad ubogimi w rozumie. Ale trafiłem (dzięki komentującemu pod jedną z notek Maciejowi Zdanowskiemu) na tak piramidalny idiotyzm, że muszę, bo się uduszę :D

Maciej dał linka do portalu, w którym znalazłem masę interesujących, w najwyższym stopniu merytorycznych artykułów, że pozwolę sobie przytoczyć kilka tytułów (zachowując oryginalną pisownię): „Ludzie i dinozaury mieszkały razem”, „Chemtrails – ukryta wojna z narodami”, „Płaska ziemia: NASA, Rosja, Chiny, USA wszyscy nas oszukują” czy „żydzi są na piedestale rządów światowych”.

Oczywiście w tym zalewie idiotycznych, spiskowych teorii nie mogło zabraknąć i takiego czegoś: „Polska opisana jest w Biblii na 1000 lat przed Chrystusem?”. Pod tym czymś podpisał się (ale to chyba pseudonim, bo przecież nie robiłby rodzinie takiego wstydu) niejaki Robert Brzoza. Bosze, co za odlot... Rzeczony Brzoza nie jest autorem całości – ot skopiował notkę ze strony katolickich turbolechitów, opatrując własnym komentarzem.

Kato-turbowcy przytaczają, przewijające się już w komentarzach na moim blogu, cytaty z Biblii niby potwierdzające istnienie Lechii w czasach Sędziów (czyli przed powstaniem żydowskiej monarchii). W skrócie przekaz biblijny (Księga Sędziów 15.9-15.19):

Wtedy Filistyni wyruszyli i rozbili swoje namioty w Judzie, a robiąc wypady, docierali aż do Lechi. [Filistyni rozgłaszali, że chcą pojmać Samsona. Żydzi proszą go, by poddał się. Samson zgadza się, Żydzi oddają go związanego Filistynom] Kiedy przybył do Lechi, Filistyni na jego widok zaczęli wznosić radosne okrzyki. Wtedy duch Boga zawładnął nim, a powrozy, którymi był skrępowany, stały się nagle jak spalone włókna lniane i opadły z jego ramion. Znalazłszy szczękę oślą, jeszcze świeżą, chwycił ją i zabił tysiąc mężów. I powiedział Samson: Przebiłem ich oślą szczęką, oślą szczęką zabiłem ich tysiąc. Wypowiedziawszy te słowa, odrzucił oślą szczękę, a miejsce owo nazwano Ramat-Lechi. [po walce Samsonowi chciało się pić] I rozwarł Bóg szczelinę, która się znajdowała w skale w Lechi, i wypłynęła z niej woda. Kiedy Samson ugasił pragnienie, ożywił się i nabrał nowych sił. Dlatego nazywa się to źródło: En-Hakkore [źródło Powołującego]. Bije ono do dnia dzisiejszego w Lechi.

Wypocinę katolickich turbolechitów rzeczony Brzoza opatruje takim komentarzem:

Informacje o korzeniach Polski coraz śmielej wychodzą na światło dzienne. Byłoby idealnie, gdyby historycy zbadali pochodzenie naszego kraju. Aż dziwne, że do tej pory nikt publicznie nie ogłosił takich badań. Aby one dotarły do społeczeństwa, musi tego dokonać historyk ze znanym nazwiskiem. Takich osób nie brakuje po naszej stronie barykady.

Turbo-historyk ze znanym nazwiskiem... Dowcipna ta Brzoza :D W końcu, w komentarzu, rzuca wyzwanie krytykowi: Jaki masz dowód na to, że Lachia w Biblii, to nie jest kontynuacja Polski?

Pominę brednię, że wcześniejsza Lechia miała być kontynuacją późniejszej Polski (turbolechici to nie jest kwiat intelektualny narodu)... Po kolei.

GEOGRAFIA

Zacznijmy od tego fragmentu: Wtedy Filistyni wyruszyli i rozbili swoje namioty w Judzie, a robiąc wypady, docierali aż do Lechi.

Gdzie jest Juda, chyba każdy, nawet turbolechita, powinien wiedzieć. To kraina historyczna na terenie dzisiejszego Izraela i Palestyny, jej głównym miastem jest Jerozolima.

Zasięg rzekomego Imperium Lechickiego jest nam nieznany, a może raczej „płynny”, bo w wykreślaniu jego granic poszczególni „badacze” turbowcy kierują się li tylko i wyłącznie swoją wyobraźnią. W każdym razie weźmy odległość do Polski i Bułgarii (bo ten kraj, jako najbardziej wysunięta na południe część Lechii, widnieje na osławionej mapie). Otóż droga lądowa z Jerozolimy do Warszawy ma 4074 km, a do bułgarskiej Sofii 2468 km (przynajmniej tak podaje strona dystans.org).

Wojsko filistyńskie to typowa piechota. Żołnierz z „tobołami” na grzbiecie nie jest w stanie przejść więcej niż 30 km dziennie (mówimy tu oczywiście o wielodniowym marszu, a nie jednorazowym „skoku”). A jak byli obciążeni wojownicy filistyńscy – biblijny opis Goliata (oczywiście waga i wielkość uzbrojenia podane z przesadą, ale typ już niekoniecznie):

Na głowie miał hełm z brązu, ubrany zaś był w łuskowy pancerz z brązu o wadze pięciu tysięcy syklów. Miał również na nogach nagolenice z brązu oraz brązowy, zakrzywiony nóż w ręku. Drzewce włóczni jego było jak wał tkacki, a jej grot ważył sześćset syklów żelaza. Poprzedzał go też [giermek] niosący tarczę.

Sporo, co? A gdzie tu reszta wyposażenia, żywność itd. Czyli – zdaniem turbowców – tak objuczony wojownik wyruszał w trasę liczoną w tysiącach km, jakby nie było nic bliżej do grabienia. Dzieląc teraz ilość km przez dzienny dystans wychodzi, że owi Filistyni w celach łupieżczych zaiwaniali – w te i we w te – przez 5,5 miesiąca (do Sofii) lub ponad 9 miesięcy (na teren Polski). Ale ten szacunek nie uwzględnia:

– Dni na odpoczęcie – po kilku dniach marszu powinno być trochę czasu na odpoczynek. Patrząc na armię Napoleona, piechota powinna odpoczywać od dnia po trzech dniach marszu do nawet pięciu dni po dziesięciu dniach marszu.

– Ewentualnych walk po drodze z miejscowymi ludami – żołnierz walczy, to nie idzie, a i po walce musi odpocząć.

– Czasu poświęconego na zdobywanie pożywienia (bo do worka na plecy wrzuci papu na tydzień, a nie na rok).

– Pobytu w owej Lechii – bo przecież szli tam w jakimś celu, a nie tylko powiedzieć „cześć” pierwszej napotkanej osobie i wrócić.

– Wolniejszego powrotu – bo ranni w walkach i pojmani niewolnicy spowalniali, a łupy obciążały.

Ponad osiem tysięcy kilometrów w obie strony – droga, którą pieszo i nie raz musieli pokonać Filistyni, by najeżdżać Lechię. Tą samą drogą Żydzi dostarczyli Filistynom związanego Samsona. To oczywiście w rojeniach turbowców, którym wiedzy i intelektu nie starcza, by ogarnąć szybkość podróżowania i przepływu informacji w starożytności

Można zatem śmiało założyć, że taka wyprawa musiałaby trwać co najmniej rok. Porównajmy to zresztą z pierwszą krucjatą (koniec XI wieku). Przejście z Bizancjum (dzisiejszy Stambuł, widoczny na mapie wyżej) pod Jerozolimę zajęło krzyżowcom ponad dwa lata! Owszem, jakiś czas pochłonęły oblężenia miast – Nikei (kilka tygodni), Antiochii (8 miesięcy) i Marry (kilka tygodni). Odliczając ten czas, i tak zostaje ponad rok (a to tylko w jedną stronę). I warto zwrócić uwagę, że krzyżowców przez Bosfor przewiozły statki bizantyjskie. A kto przewiózł Filistynów? Budowali okręty? Negocjowali z miejscowymi ludami? A może obeszli Morze Czarne dookoła – przez Kaukaz? To znowu strata czasu.

Czyli nasi dzielni Filistyni zostawili namioty na wrogim, żydowskim terytorium i wybrali się na roczną wyprawę, by łupić odległe kraje. I tak robili kilka razy, bo Biblia podaje owe wypady do Lechii w liczbie mnogiej. Czyli to wszystko trwało lata...

Mało tego, proszę zwrócić uwagę jaki był cel rabowania owej Lechii – Filistyni chcieli zmusić Żydów do wydania Samsona. Naprawdę byli takimi kretynami, że zamiast łupić Żydów szli tysiące kilometrów? Chyba po to, żeby wywołać falę lechickich uchodźców i zalać nią Palestynę. A oczywiście Żydzi byli owymi rabunkami w odległej Lechii bardzo przestraszeni, bo wiedzieli o nich... No właśnie – skąd? Z internetu, telewizji, prasy?

Dalej, Żydzi związanego Samsona ciągnęli tysiące kilometrów do Lechi. Tak przynajmniej wychodzi z bełkotu turbowców. Żeby było zabawniej, by pokonać owe tysiące kilometrów wystarczyło... zejść ze skały (Związali go więc dwoma nowymi powrozami i sprowadzili ze skały. Gdy tak znalazł się w Lechi, Filistyni krzycząc w triumfie wyszli naprzeciw niego).

A to nie jedyna wprawa Filistynów i Żydów do Lechii. Biblia wspomina jeszcze jedną (2 Księga Samuela 23.11-23.12):

Po nim jest Szamma, syn Agego z Hararu. Pewnego razu zebrali się Filistyni w Lechi. Była tam działka pola pełna soczewicy. Kiedy wojsko uciekało przed Filistynami, on pozostał na środku działki, oswobodził ją i pobił Filistynów. Pan sprawił wtedy wielkie zwycięstwo.

Jacy głupi ci Filistyni i Żydzi, gnali przez pół znanego im świata, żeby stoczyć walkę – bo po co na miejscu, przecież piesze rajdy są fajne... I o cóż walczyli tysiące kilometrów od swoich siedzib? O pole soczewicy. Śmiejecie się teraz? No właśnie.

Czy trzeba coś dodawać, żeby do każdego przebił się geograficzny debilizm turbolechitów? Chyba nie, więc teraz:

JĘZYK

Oczywiście „badacze” turbolechiccy nie znają języków, w których zapisano teksty historyczne, a słowniki gryzą ich po paluchach, więc nie korzystają. O samych tłumaczeniach można napisać książkę (ktoś mi tu cytował turbowskie tłumaczenie łacińskiego „gentis” – lud, naród, jako... generał :D ). W każdym razie Lechia jest oczywiście w polskim tłumaczeniu. A w oryginale – לחיים, słowo użyte jeszcze w wielu innych miejscach w Biblii. Oznacza... szczękę!

Jeszcze raz przytoczę cytat: [po pokonaniu przez Samsona Filistynów oślą szczęką] miejsce owo nazwano Ramat-Lechi. Jak już wiemy, owa Lechi to po prostu szczęka, a ramat znaczy „wzgórze”. I tak też tłumaczą tę nazwę wydawcy Biblii Tysiąclecia: Wzgórze Szczęki.

Uznanie, że לחיים oznacza Lechię (czyli Polskę) zmusza do poprawienia kolejnych fragmentów Starego Testamentu. O, np. zdanie z Księgi Powtórzonego Prawa w wersji turbo:

Takie zaś będzie prawo kapłanów wobec ludu, wobec składających rzeźną ofiarę: jeżeli to będzie wół czy owca, to odda się kapłanowi łopatkę, obie Lechie i żołądek.

No patrzcie, taka niby wielka Lechia, a dwie mieszczą się w jednej owcy :D

Propozycja godła Imperium Lechickiego
(to polski herb szlachecki zwany
Półkozic, Oślagłowa, Ośle Uszy itp.)

Uznanie, że owa opowieść biblijna dotyczy Imperium Lechickiego, wymusza jeszcze jeden wniosek: owo Imperium wcześniej nazwy nie miało (lub miało inną). Wchodzi na to, że Lechię ochrzcili... – aż boję się to napisać, klepię w klawiaturę z zamkniętymi oczami – Żydzi dla upamiętnienia wiktorii Żyda Samsona (ta wymowa odpowiedniego fragmentu jakoś zniknęła w Biblii Tysiąclecia, ale np. w tłumaczeniu Jakuba Wujka jest tak: Przyciągnąwszy tedy Philistynowie do ziemie Juda, położyli się obozem na miejscu, które potem nazwano Lechi). Ojojoj...

Mało tego, włos się jeży na karku – nasze wielkie Imperium Lechickie zostało nazwane od oślej szczęki! Ajajaj... To od dziś na turbowców będę mówił: osłoszczękowcy :D Może owa Lechia, a teraz turbowcy powinni mieć godło z osłem? I hymn zaczynający się od pięknego: ihahahahahaaaa ihahahahahaaaa ihahahahahaaaa (tu premierowe wykonanie hymnu lechickiego). No leję jak to piszę, dawno mnie tak turbolechici (vel osłoszczękowcy) nie ubawili.

Oszołomskie wydawnictwo Bellona
rozpędza się coraz bardziej.
Kolejny osłoszczękowiec zapowiada,
że wyda tam swoje działo
(bo przecież nie dzieło).
Tenże Kosiński próbował kiedyś
ze mną polemizować.
Wykazał się tylko:
1) analfabetyzmem funkcjonalnym
(nie rozumie co się do niego pisze),
2) zerową logiką

Podsumowując, historia Samsona w wersji osłoszczękowców:

Filistyni najechali Judę, rozłożyli się obozem, by zaraz ów obóz porzucić i pognać tysiące kilometrów do Lechii. Namioty sobie stały samopas latami. Nie wiadomo dlaczego, nieobecni Filistyni wywołali panikę wśród mieszkańców Judy, więc ci wiążą Samsona (za jego zgodą) i gnają tysiące kilometrów za Filistynami, by im przekazać więźnia. Owe tysiące kilometrów pokonali w trymiga – okazało się, że wystarczy zejść ze skały. Gdy wreszcie odnaleźli się Żydzi i Filistyni w owej odległej krainie, Samson oślą szczęką sam zbija tysiące Filistynów. Potem Żydzi nazwali państwo naszych przodków, by upamiętnić oślą szczękę – oręż Żyda Samsona. Możemy być dumni z historii naszego kraju – Imperium Oślej Szczęki.

I rzeczywistość:

Owa biblijna Lechia (czy też raczej, jak to wygląda w angielskim przekładzie Biblii – Lehi) to niezbyt rozległe i niezbyt istotne miejsce w Palestynie. Ze Słowianami, Polakami i rzekomym Imperium Lechickim ma coś wspólnego tylko w urojeniach turbolechickich ludowych językoznawców, ludowych historyków i ludowych geografów.

Gdzie dokładnie leżała owa Lehi? Tak to objaśnia internetowy słownik biblijny Świadków Jehowy: dokładne położenie jest nieznane. Niekiedy bywa utożsamiane z Chirbat as-Sujag, którego nazwa może się wywodzić od greckiego słowa siagòn („szczęka”). Miejsce to znajduje się niecałe 3 km na wsch. od Bet-Szemesz.

Moje notki o turbolechitach (vel osłoszczękowcach):

Turbolechityzm – definicja.

Część pierwsza o turbolechickim zidioceniu.

Część druga, o roczniku Awentyna.

Część trzecia o Kronice Prokosza.

Część czwarta o jasnogórskim poczcie, książce Thomasa Nugenta i osławionej mapie.

Część piąta o cesarzu Chrobrym, czyli tytule princeps.

Część szósta o paleniu słowiańskich ksiąg.

Część ósma o kosmicznym pochodzenie Lechitów.

Część dziewiąta o Kolumnie Zygmunta.

Część dziesiąta - dno turbolechickiego szamba
Część jedenasta: Bo na chrzest Mieszka nie ma dowodów.

Część dwunasta: Jak Attyla, wielki król krzyżaków, spod Szczecina atakował Kraków.

O rzekomym słowiańskim piśmie 1: idole z Prillwitz.
O rzekomym słowiańskim piśmie 2: kamienie mikorzyńskie.

Genetyczne bajki o Wielkiej Lechii.

Mariusz Kowalski, Ariowie, Słowianie, Polacy. Pradawne dziedzictwo Międzymorza.

Wyszło Szydło z worka, czyli kolejny turbolechicki gniot Bellony.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na twitterze.