Turbolechickie zidiocenie, czyli dojenie frajerów (cz. 10): Schodzimy na dno szamba

Proszę kochanej wycieczki, dotąd pokazałem Wam różne przejawy turbolechickiej działalności. Ale na razie oglądaliście górne warstwy w tym szambie, czasami schodziliśmy do strefy środkowej. Dziś proszę wziąć głęboki wdech, bo zejdziemy na samo dno.

Edward Mielnik (foto: Himavanti)

Czasami możecie spotkać się (np. w książce i artykułach Żuchowicza) z twierdzeniem, że współczesny turbolechityzm ma swoje korzenie w internecie. Otóż nie. Oczywiście nazywanie piewców wielkiej Lechii z okresu od XIII wieku do PRL turbolechitami jest anachronizmem. Ale już w samych początkach III RP, w dobie przedinternetowej działała i to dość prężnie sekta, którą jak najbardziej do turbolechitów zaliczyć należy. Sekta owa zwała się Antrovis.

Jakie były jej początki... Każda epoka ma swoich szurów – w epoce schyłkowego PRL modne były bioenergoterapia (taka magia – leczenie przez dotyk i rzekome wysłanie równie rzekomej energii) oraz różdżkarstwo. W środowisku bioenergoterapeutów i różdżkarzy działał Edward Mielnik. Przeciętny facet – wykształcenie średnie, pracował jako palacz.

Nie wiem co sprawiło, że z czasem pomerdało mu się pod kopułą, ale że pomerdało, to rzecz pewna. W każdym razie na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych Mielnik wystąpił jako prorok sekty Antrovis. Jej pierwsi członkowie rekrutowali się chyba także ze środowiska bioenergoterapeutów i różdżkarzy, ale sekta dość szybko się rozrastała. Formalnie zarejestrowano to 12 czerwca 1990 roku pod nazwą Międzynarodowe Stowarzyszenie Odnowy Ludzi i Ziemi Antrovis.

Stowarzyszenie miało własne wydawnictwo, w którym publikowano mądrości Mielników (część członków sekty przybrała sobie nazwisko proroka, stąd autorami książek – obok Edwarda Mielnika – są Ewa Mielnik czy Anna Mielnik). Mądrości owe wychodziły tak w formie książkowej, jak i na łamach czasopisma Nowy Kosmos.

Doktryna Antrovisu

Wymysły Mielnika to pomieszanie ufologii, ezoteryzmu, turbolechityzmu i antysemityzmu (W ideach religijnych Mielnika dostrzec można wpływ teozofii i pism Heleny Pietrownej Bławatskiej, teorię starożytnych astronautów, ale przede wszystkim inspirację literaturą science-fiction, treści millenarystyczne oraz odniesienia do specyficznie rozumianego mesjanizmu narodowego – Juliusz Iwanicki). Pomijam tu oczywiście elementy doktryny, które z turbolechityzmem mają mało wspólnego – to typowy dla sekciarstwa bełkot. Dodatkowo niektóre elementy z czasem się zmieniały, ale różnic między wersjami z lat 1990-1993 a wersją z 1997 roku omawiał nie będę, bo to znaczenia właściwie nie ma.

W każdym razie, wg Mielników, nasz Układ Słoneczny ma pełnić szczególną rolę we wszechświecie. Jaką? Zacytuję Tomasza Niezgodę, który przebił się przez ów bełkot:

ponieważ tutaj właśnie znajdują się następujące ciała niebieskie: planeta Atlanta-Eden zawierająca wzorce (idee) istot żywych, Jowisz będący planetą konceptualną oraz Saturn wysyłający drgania energetyczne o różnej częstotliwości i przez to nadający „rytm życia kosmosu”. (...) W istocie rzeczy ziemski Układ Słoneczny jest „czymś w rodzaju embrionalnego genotypu Wszechświata”.

I dawno, dawno temu – naprawdę dawno, bo przed dziesięcioma miliardami (!) lat, na Ziemię przybyły dwie grupy kosmitów: Słowianie z planety Atlanta i Hebrajczycy z planety Hebra. Słowianie początkowo osiedlili się na Śląsku (Wrocław zresztą był matecznikiem Antrovisu). Nieprzypadkowo wybrali ten rejon, bo góra Ślęża jest czakramem – zbiornikiem „pięciu energii niematerialnych”. Oczywiście były różne odłamy Słowian, a najwspanialszymi byli Polanie, którzy mieli „zdolność przewidywania zachowań form fizycznych zanim się staną” – cokolwiek by to miało znaczyć.

Palacz Mielnik nawet wiedział jakimi statkami podróżują kosmici – dwa przykłady, ale znał ich kilkanaście

Hebrajczycy z kolei wylądowali na Mazowszu, a stamtąd zmanipulowali plemię Wiślan. Okłamali Słowian, że centrum energetyczne Wszechświata przesunęło się ze Ślęży do Gór Świętokrzyskich. Zmanipulowani Słowianie zaczęli się modlić w niewłaściwym miejscu, przez co oddawali energię Hebrajczykom, a skutkiem tego było powstanie hebrajskiego boga o imieniu Gotlieb.

No, tak Słowianie i Hebrajczycy... Pewnie zastanawiacie się, skąd się wzięli pozostali ludzie. Otóż Niemcy, Węgrzy, Rumunii itd. są mieszańcami słowiańsko-hebrajskimi. O, przykładowo:

Mazurzy przenieśli się na wyspy, dziś noszące nazwę Brytyjskich. Tam wraz z Hebrajczykami wznieśli podwaliny Wieży Babel i są odpowiedzialni za rozbicie jedności językowej Słowian. Mazowszanie dali początek narodom Szwajcarii i Beneluksu, Łemkowie dali początek Grekom. (Nowy Kosmos, nr 2, 1993).

Najczystszą krew zachowali Polanie (czyli Polacy), ponieważ „mieli wewnętrzny program, niezwykle spójny z planetą”, co utrudniało mieszanie się z Hebrajczykami, choć wyjątki się zdarzały. Takim wyjątkiem był Jezus – syn Gotlieba i Polanki Marii. To za jego sprawą Hebrajczycy chcieli odnieść ostateczne zwycięstwo. Ale nie wyszło – Jezus jednak przeszedł na stronę Polan.

Ten tryumf Polan nie był ostateczny. Niedługo Ziemia zostanie zniszczona w jakimś kataklizmie. Uratują się tylko ci, którzy zdołają się ewakuować. Ewakuacja możliwa jest na dwa sposoby – pierwszy: odlecieć z Ziemi we własnych statkach kosmicznych, do czego potrzebny jest „komplet energii wzbudzających wieczne trwanie”. Największe pokłady owych energii są w Europie Środkowej, a w szczególności w Polsce. I stąd szatański plan Hebrajczyków. Otóż musieli wywołać:

najbardziej wyrafinowane umieranie i cierpienia dla Słowian, jak również dla swoich ziomków – Żydów. Wojna, obozy, wymyślne tortury i zabijanie, to instrumenty wyzwalające energie do – jak sądzili – nasycenia pojazdów żywą energią ludzką. (cytat z książki Antrovisu: Ewakuacje we Wszechświecie, s. 204).

Do owego dzieła Hebrajczycy wybrali jednego ze swoich – „wewnętrznie Hebrajczyka”. Oczywiście chodzi o Adolfa Hitlera. Hebrajczycy cały czas wspierali go „energiami i inspiracjami”, a bezpośrednio nadzorował go sam Gotlieb. Najtęższe mózgi hebrajskie wymyślały dla Adolfa taktykę. I zdawało się, że zwyciężą: zaczęli budować „żywe” statki kosmiczne – te statki zresztą istnieją do dziś, ale Niemcy trzymają to w tajemnicy. Okazało się jednak, że energia z zabijania nie za bardzo nadaje się do takich statków. Hitler przegrał. Zresztą nie był jedynym „wewnętrznym Hebrajczykiem” działającym w XX wieku na Ziemi – Edward Mielnik w jednym szeregu z nim stawia Lenina i Stalina.

Miałem w Słowian uderzyć, rozbić jedność, wypruć duszę wzdychającą do zgody. „Współpraca”, „potrzeba” – gorącym polanem wypędzić te słowa z mózgów, by nigdy do rzeczywistości nie wróciły, a wtedy już można mamić hasłem: „Każdemu według potrzeb” i prowokować zawiść, rabunki, niszczenie – te słowa Mielnik włożył w usta Leninowi (Edward Mielnik, s. 201).

Na szczęście, ludzkość ma Polaków...

Największym zagrożeniem dla programu hebrajskiego byli Polacy. Spośród nich bowiem wywodziło się najwięcej jednostek przygotowanych do zmian zachodzących we Wszechświecie. Na terenie Polski nieprzerwanie pojawiały się jednostki, które swoim myśleniem zakłócały koncepcje hebrajskie. I choć wprowadzono tu szczególnie restrykcyjne programy manipulacyjne, to nie udało się unicestwić nacji znad Wisły. (Ewa Mielnik, s. 104).

Plany Hebrajczyków spaliły na panewce, ale kosmiczna katastrofa, która przyniesie zagładę Ziemi, się zbliża. Cała nadzieja w Polakach, bo nie dość, że jesteśmy najwspanialszym narodem, to jeszcze na naszych ziemiach znajduje się siedem z dwunastu czakramów – miejsc o wyjątkowej energii. Dlatego właśnie tu przybędą kosmici, żeby uratować ludzi (zabierając ich na planetę... Mirinda). Ale nie wszystkich...

ewakuacja odbędzie się z góry Ślęża pod Wrocławiem. W ewakuacji pierwszeństwo mają Słowianie, w szczególności Polacy, którzy są narodem wybranym. Z zagłady ocaleje 144 tysięcy ludzi białej rasy i około 400-600 tysięcy z innych ras niż biała. Z broszury Antrovisu: „Z jednostkami ewakuowanymi spoza terytorium Polski będą liczne kłopoty. W rozgardiaszu materii, pomimo dobrych wnętrz, nie zdążą na czas przygotować swoich ciał. (...) Wielu z nich w tych ostatnich dniach odejdzie w strasznych męczarniach psychicznych”. (tym razem cytat z informacji zebranych przez konkurencyjną sektę Himavanti – niestety, zebrane przez nich informacje, głównie artykuły prasowe i internetowe, prezentują bardzo różny poziom merytoryczny, przy korzystaniu wskazana ostrożność i krytycyzm).

Kilka „ras” kosmitów wg Edwarda Mielnika

Kosmici naturalnie też będą potrzebować energii, by nas ratować. Jednym z jej źródeł mają być... części ludzkich ciał!

Antroviści (...) gotowi są oddawać serca, płuca i nerki, by kosmici ratowali ziemię. (L. Krzyżak, s. 55).

Wśród ludzkich organów, szczególnie „energetyczne” miały być męskie jądra. Ale o tym jeszcze będzie mowa.

Aaa, napisałem, że zbliża się katastrofa? Nie, nie. Nie zbliża się. Już była – wg tez Mielników głoszonych na początku lat dziewięćdziesiątych, miała być w 1992 roku, potem przesunięto to na 1994, wreszcie na 2000. Ale albo się „pomylili” i katastrofa nie nastąpiła, albo coś przeoczyłem :D

Jeszcze trochę mielnikowych kosmitów. Prawda, że uroczy?

Kolejny element doktryny Antrovis (z informacji zebranych przez Himavanti):

Edward Mielnik i jego wspólnicy zabraniali rodzenia dzieci już od 1984 roku, doradzając najbardziej zaangażowanym wyznawczyniom usuwanie ciąży, gdyż rzekomo już od początku 1984 roku miały się z kobiet rodzić same bioroboty, które nie są ludźmi, a maszynami biocybernetycznymi (...) Edward Mielnik wielu kobietom nakazywał usuwać ciąże z powodu noszenia złego płodu będącego biorobotem, a wiele kobiet z jego sekty panicznie boi się ciąży i urodzenia biorobota (tłumiąc naturalną potrzebę macierzyństwa).

W doktrynie mielnikowców istotną rolę pełniła chorobliwa wręcz nienawiść do Kościoła katolickiego. Zresztą, wszyscy ziemscy bogowie mieli być dziełem Gotlieba – Edward Mielnik wie to od samego boga Hebrajczyków, bo spotkali się w 1992 roku (Edward Mielnik, s. 166). Kawałek dalej jednak dowiadujemy się, że Jahwe i Allach to tylko imiona Gotlieba (tamże, s. 168).

Według koncepcji mielnikowców, dawni Słowianie byli jak z sielanki – dobrzy, szanujący się nawzajem, tolerancyjni, uznający równość, nie znający własności prywatnej, lecz wszystko robiący wspólnie. Dopiero chrześcijaństwo...

Misjonarze, zakony, biskupi uczynili ze Słowian niewolników idei boga – sprawili, że z ich trudu i skłócenia korzystali ziemscy pośrednicy boga, czyli duchowni. (Anna Mielnik, 1997, s. 27).

Taka ciekawostka – Słowianie przed chrześcijaństwem mieli nie znać władców, arystokracji itd. itp. Co jednak wcale nie przeszkadza mielnikowcom wierzyć w wymyślonych przez Kadłubka Kraków czy Wandę. Ale logika sekciarska niekoniecznie jest zbieżna z logiką formalną.

Chyba nie trzeba dodawać, że Kościół służy Hebrajczykom. I oczywiście znowu chodzi o energię...

Sądy biskupie przeniosły walkę z pól bitewnych do kameralnych wnętrz sal tortur. Na polu walki obserwowano: co wynika z cierpienia masy ludzkiej. Badano, ile energii można uzyskać, gdy ginie mięso armatnie. Wprowadzenie inkwizycji i tortur służyło oglądowi cierpienia indywidualnego (...) (Anna Mielnik, s. 13).

Dzieje sekty Antrovis

Śledzenie losów Mielników nie jest rzeczą prostą, bo sama sekta działała (a może wciąż działa) dość dyskretnie. Informacje o jej działalności pochodzą więc albo od dziennikarzy, prokuratorów i organizacji antysekciarskich, albo też od konkurencyjnych grup szurowskich.

Początkowo Antrovis zdobyła sobie znaczną popularność, pozyskując jeśli nie członków, to na pewno sympatyków w świecie polityki, mediów, showbiznesu. Wśród nich miała być Barbara Labuda – posłanka, potem minister w kancelarii prezydenta, dziennikarka Anna Dąbrowska, aktorzy: Emilian Kamiński i Barbara Sienkiewicz. Ale też spore stadko powszechnie znanych szurków. Podaję za Himavanti i na ich odpowiedzialność (w części na pewno są to informacje prawdziwe, ale w części zapewne opaskudzanie szurowskiej konkurencji). „Wśród osób ukształtowanych przez bioenergoterapeutę, psychotronika i hipnotyzera Edwarda Mielnika” są m.in.: 

Bogdan Kacmajor – twórca sekty NIEBO, działającej także w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Doktryna po części bliska Antrovisowi (zagłada świata w 2000 roku, katastrofę przeżyją 144 tysiące ludzi). Sektę oskarżano o handel dziećmi i zabijanie noworodków „nadliczbowych”. Tych zarzutów chyba nigdy nie udowodniono, ale jako fakt podaje się współżycie z nieletnimi – sam Kacmajor udzielił ślubu 25-letniej kobiecie i 14-letniemu chłopcu. Z sektą NIEBO związany był też poeta Zbigniew Sajnóg, znany przede wszystkim z wiersza „Flupy z pizdy” – miłośnikom poetyckich doznań polecam, google na pewno to znajdzie. W siedzibie sekty NIEBO ukrywał się również Janusz Ochnik, żołnierz, który w 1990 roku zastrzelił czterech kolegów.

Krzysztof Konstanty Radziwiłł – zwany królem polskiego New Age. Oskarżany o oszustwa – tu więcej. Obecnie ma jakieś powiązania z Projektem Cheops, o którym niżej.

Andrzej Struski, Magdalena Struska. Oskarżani przez szurowską konkurencję o tworzenie sekty Gryf144. Nie wiem czy ich obecna działalność jest sekciarska, ale szurowska na pewno – Struski na swojej stronie publikuje masę pseudonaukowych dyrdymałów (acz turbolechickich nie znalazłem). Z typową dla szurów megalomanią podpisuje się jako: Struski Andrzej de Merowing (Merowingowie to ród królów Franków władający przed Karolingami, wg pseudonaukowych wypocin mają pochodzić od samego Jezusa). Tak Struski opisuje sam siebie:

Struski Andrzej de Merowing – (pseudonim GRYF) człowiek o genialnym umyśle, archeolog amator, myśliciel i wynalazca, który wzorce sw. geometrii przeniósł na plan swoich rozwiązań konstrukcyjnych. Swoje przemyślenia opiera na poznaniu procesów drogi przyczynowo-skutkowej, jego motto: – widzisz efekt, poszukaj jego pierwotnego źródła. Tak myśląc, poznał źródła materii i życia. Potrafi wyjaśnić tajemnice ewolucji biologii i człowieka. Przedstawia tezę mówiącą o powstaniu wszechświata, określa jego ewolucje w zakresie materii na planie sw. geometrii. Wyjaśnia różnice pomiędzy wcieleniem a inkarnacją, uzasadnia potrzeby duszy i raju.

Lucyna Łobos, Barbara Choroszy – to kadra Projektu Cheops.

Sanjaya Jaraszek – znany turolechita, a także antyszczepionkowiec, płaskoziemca. Sam siebie zwie Królem Lehji.

Sanjaya, król Lehji

Tadeusz Owsianko – wówczas pracownik wrocławskiego oddziału Telewizji Polskiej, obecnie wyznawca teorii szurowskich, jeden z twórców internetowej Niezależnej Telewizji NTV (NTV zaangażowała się w promocję pierwszej książki Janusza Bieszka z cyklu turbolechickiego). Swego czasu Owsianko opowiadał dziennikarzom, że osobiście odłączył w szpitalu swoją córkę od respiratora i kroplówki, żeby „jej jaźń poszybować mogła w kosmos”.

Tadeusz Owsianko – kosmiczny odlot w audycji NTV

Piotr Tymochowicz – specjalista od marketingu politycznego, doradca m.in. Andrzeja Leppera, obecnie w areszcie podejrzany o rozpowszechnianie pornografii pedofilskiej (skazany już nieprawomocnie na trzy lata odsiadki i obowiązkową terapię). Twierdzi, że wstąpił do Antrovis i NIEBA, bo zawodowo zajmował się wyciąganiem ludzi z sekt. – Żeby to zrobić, musiałem wniknąć w ich struktury – tłumaczył. (Tygodnik Siedlecki, 5 stycznia 2012)

To są ludzie, zdaniem Ryszarda Matuszewskiego z Himavanti (swoją drogą, to też nieciekawy człowiek – tu artykuł), jakoś tam powiązani z Antrovis. Podobno takich fanów „mądrości” Mielników było kilka tysięcy. Ale oni raczej nie mieli wiedzy, co się w sekcie dzieje. Tę miało „jądro” – dwadzieścia sześć osób blisko związanych z Edwardem Mielnikiem.

Niespodziewanie w 1993 roku Stowarzyszenie Antrovis zostało prawnie rozwiązane. Jak twierdzi Matuszewski, stało się tak na wniosek Urzędu Ochrony Państwa. Ale podaję to tylko jako ciekawostkę, bo nigdzie nie znalazłem potwierdzenia tej informacji. Według innej wersji, częściej spotykanej, Edward Mielnik miał uznać, że Antrovis spełnił swoją rolę i stowarzyszenie samo wystąpiło o likwidację.

Jeśli jednak to UOP wystąpił o wyrejestrowanie Antrovisu, to miał powód. Otóż w raporcie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji znajdujemy taką informację:

w sierpniu 1993 roku zaginął 16-latek po tym jak kontakty z „Międzynarodowym Centrum Odnowy Ludzi i Ziemi – ANTROVIS” przekonały go o ewakuacji w kosmos; według Policji bez wieści zaginęły też dwie inne osoby związane ze stowarzyszeniem; znane są również przykłady tajemniczych okaleczeń oraz odmowy leczenia (Raport o niektórych zjawiskach związanych z działalnością sekt w Polsce, s. 7).

Ów szesnastolatek to nie jedyny zaginiony z Antrovisem w tle. Kilka miesięcy wcześniej (w marcu 1993 roku) zaginął osiemnastoletni Andrzej Cielecki z Warszawy. Dziś miałby 43 lata. Miałby, bo nie wiadomo czy żyje – nigdy go nie odnaleziono. Kontakty z Antrovis nawiązał w 1991 roku. Początkowo rodzina nie widziała tym nic złego – myśleli, że to jakiś klub miłośników UFO. Ale szybko zauważyli, że z synem coś się dzieje niedobrego... Relacja jego matki:

W okresie uczestnictwa w zajęciach Antrovisu w r. 1991/92 nie czytał książek, nie uczył się, przestał chodzić na lekcje religii, zerwał kontakt z kolegami, z rodziną, odsunął się od młodszego brata, od rodziców. Popadł w całkowitą izolację (zamknął się w ciemnym pokoju) i skupił się tylko na swojej osobie, na zajęciach usprawniających jego stan psychiczny, kondycje umysłową, stan energetyczny i zdrowotny. Były to ćwiczenia relaksacyjne, medytacje, „wchodzenie w ciszę”, autohipnoza. Godzinami siedział bez ruchu wpatrując się w fotografie dziwnych twarzy o oczach przyciągających uwagę. Stosował diety, głodówki „oczyszczające”, pił dużo wody, unikał słońca, ostrzegał innych przed zatrutą żywnością. Wszystko to chyba po to, aby zasłużyć na przeżycie i przetrwanie. Stałe napięcia nerwowe, strach przed katastrofami i innymi zapowiadanymi plagami, spowodowało to wyczerpanie i znerwicowanie. Popadł w bezsenność, stany lękowe, nieuzasadnioną agresje, nadmierną pobudliwość na przemian z apatią.

Jak pisałem wyżej, mielnikowcy początkowo wieszczyli, że katastrofa nadejdzie w roku 1992 (dokładnie: 15 maja), a przed nią przylecą kosmici by zabrać wybranych. Katastrofy i kosmitów nie było, więc rozczarowany Andrzej Cielecki zaczął się oddalać od sekty.

W ostatnich dniach lutego 1993 roku – to dalej relacja matki – Andrzej rozpaczliwie bał się czegoś (może kogoś), wpadał do domu z pytaniem: czy coś się stało? W mieszkaniu nie zdejmował okrycia wierzchniego, czekał na coś, w nocy nie spał, miał zaburzenia oddawania moczu, bolał go żołądek, mówił, że mandarynki, którymi ostatnio wyłącznie się odżywiał, są zatrute. W takim stanie wyszedł 1 marca 1993 r. z książkami do szkoły. Pomimo poszukiwań do dzisiaj nie wiemy nic więcej.

Andrzej Cielecki wciąż jest poszukiwany jako osoba zaginiona

Mimo wyrejestrowania, Antrovis nadal działał, tylko „zszedł do podziemia”. Nadal werbowano nowych członków, nadal publikowane były książki (jak choćby cytowane przeze mnie trojaczki Edwarda, Anny i Ewy Mielników z lat 1997-1998). Służby wciąż się interesowały sektą:

Ponieważ w toku prowadzenia sprawy Nr VI Ds 42/96/S Prokuratury Wojewódzkiej w Szczecinie ustalono, iż związek ˝Antrowis˝ od listopada 1993 r. nie figuruje w rejestrze stowarzyszeń, a mimo to prowadzi aktywną działalność mogącą mieć negatywny wpływ na zachowania członków i sympatyków sekty oraz wyczerpywać znamiona występku zmuszania osób do określonego zachowania się, polecono wyłączyć część materiałów do odrębnego postępowania celem ustalenia, czy nie zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. (odpowiedź ministra spraw wewnętrznych Janusza Tomaszewskiego na interpelację posła Wojciecha Hausnera (1998 rok).

W 1995 roku wybuchł kolejny skandal, a przez Polskę przeleciała fala antyantrovisowej histerii. Cóż takiego się stało... Przypomnę co pisałem wyżej – jednym ze źródeł energii dla kosmitów mają być części ludzkich ciał, a szczególnie męskie jądra.

Właśnie wiosną 1995 roku z Odry wyłowiono zwłoki mężczyzny. Okazało się, że został zamordowany. Miał wycięte jądra – wycięte fachowo, więc zrobił to ktoś, kto się na tym znał. Ustalono, że denat to niejaki Bogusław Taczek. Z zawodu nauczyciel wuefu, od lat osiemdziesiątych mieszkający w Niemczech. Tam nawiązał kontakty z przedstawicielami Antrovisu (sekta działała również wśród polskich emigrantów). Jeździł też do Polski na spotkania z Edwardem Mielnikiem. Prorok mu oznajmił, że został wybrany do grona trzynastu szczęśliwców, którzy będą budować statek kosmiczny.

Jak relacjonowała potem jego żona, w pewnym momencie Bogusław Taczek zaczął się czegoś bać.

– Wracał kompletnie rozbity psychicznie – opowiadała kobieta. – Bolała go głowa. Mówił: „Ratuj mnie!”.

21 lutego Bogusław Taczek wyjechał z Niemiec do Warszawy. W stolicy, następnego dnia spotkał się z jakąś Elżbietą z Antrovisu. Następnie miał jechać do rodziców do Szczecina. Do domu nigdy nie dotarł.

Po znalezieniu ciała uwagę prokuratorów i policjantów oczywiście zwrócił „styl” wycięcia jąder.

– Chirurgicznie, fachowo – mówił w 2016 roku dziennikarzowi Gazety Wyborczej, człowiek zaangażowany w śledztwo. – To była robota chirurga. Z Antrovisem było związanych dwóch lekarzy, ale ich przesłuchania ani wywiad do niczego nie doprowadziły. 

Sprawcy lub sprawców śmierci Bogusława Taczka nie znaleziono. Edward Mielnik zeznał, że denata nigdy na oczy nie widział.

– To była porażka – oceniał śledztwo rozmówca Gazety Wyborczej. – Nie mieliśmy źródła wśród ludzi z Antrovisu.

Ta sprawa zapewne nigdy nie zostanie wyjaśniona – śledztwo umorzono w roku 1996, a w 2009 akta zostały zniszczone. Prokuratorskie ustalenia możemy poznać z cytowanej już odpowiedzi ministra Janusza Tomaszewskiego na poselską interpelację:

w sprawie nr VI Ds 42/96/S Prokuratury Wojewódzkiej w Szczecinie dotyczącej zgonu Bogusława Taczka stwierdzono, iż niekorzystny wpływ na jego psychikę miały kontakty z członkami stowarzyszenia ˝Antrowis˝, w działalności którego dominowała tematyka katastroficzna, głoszono bliskość końca świata i obiecywano ratunek w postaci ewakuacji na inne planety przez kosmitów, a nadto zlecano zerwanie więzi z rodziną i ślepe posłuszeństwo w wykonywaniu poleceń.

Oświadczenie rzekomo nieistniejącego Antrovisu

O Antrovisie słychać coraz rzadziej, ale co jakiś czas pojawiają się doniesienia prasowe, z których wynika, że sekta wciąż działa. Czasami ktoś z mielnikowców pojawia się na jakimś forum. Prowadzą też bloga – najnowsza notka z 27 października 2018. Ale zdaje się, że po skandalach z lat dziewięćdziesiątych sekta się „zabetonowała” – raczej nie werbuje nowych członków, ograniczają się do nielicznego grona. Z mediami nie rozmawiają, a w każdym razie ci o nazwisku Mielnik.

Spadkobiercy Antrovisu

Na szurowskich blogach wskazuje się kilka osób/sekt, które miałby wywodzić się z Antrovisu i przynajmniej częściowo kontynuować „dzieło” Mielników. Najczęściej są to oskarżenia nie poparte dowodami. Oczywiście poprzyglądam się jeszcze tym ludziom.

Natomiast widoczne są związki z Antrovisem czegoś o zmiennych/licznych nazwach – niby są to różne byty, ale powiązane personalnie. To coś o nazwach: Projekt Cheops, Projekt Faraon, Misja Ujawniania Wiedzy, Fundacja „Dar Światowida”. Początki tej organizacji sięgają 1988 roku – wtedy niejaka Lucyna Łobos zaczęła słyszeć głosy... Oczywiście głosy kosmitów. Wokół niej skupiło się grono wyznawców, wśród których warto wymienić Andrzeja Wójcikiewicza, kiedyś trenera szermierki (m.in. duńskiej kadry olimpijskiej), obecnie autora cheopsowych książek. Cheops szczególnie prężnie działa w „mateczniku” Antrovisu – we Wrocławiu i Darłowie.

Doktryna jest typowa dla sekt ufologicznych. Łobos dowiedziała się od kosmitów, że w 2012 roku ma nastąpić katastrofa (kurcze, chyba znowu coś przegapiłem). Ale kosmici już wcześniej Ziemię odwiedzali i zabezpieczyli nas przed takimi wydarzeniami – w piramidę Cheopsa wetknęli jakieś bezpieczniki. Tyle że trzeba je uruchomić. Dlatego sekta zbierała kasę na ów Projekt Cheops – wyprawę do Egiptu, gdzie chcieli prowadzić wykopaliska. Przede wszystkim chcieli odnaleźć Wielki Labirynt, w którym ma być spisana cała wiedza Atlantów i Egipcjan.

Cheopsianie mają drobiazgowo opracowany plan uratowania Ziemi :D

Innym istotnym miejscem jest dla cheopsian góra Ślęża (a to ci nowina – dla Antrovisu też była). Na Ślęży mają się znajdować lądowiska dla statków kosmicznych... Oczywiście i tu rola Polaków jest doniosła, a Łobos i jej kompanów jeszcze donioślejsza – wszak zostali wybrani, a przypadku w tym nie było... Zacytuję słowa kosmity EN-KI przekazane, oczywiście telepatycznie, pani Lucynie:

Prasłowianie już zaistnieli 5000 lat temu (...) Czy mają coś wspólnego z piramidami? Tak, mają, bo wielu z nich miało to czyste DNA z Oriona. Jest sporo takich ludzi, którzy mają to DNA od tych prapraprzodków. Wielu żyje w zupełnym zaślepieniu, bo kierowani są tym co tutaj jest w Polsce, czyli religia rządzi, póki co jeszcze rządzi. Masz rację, że do tej pracy, otwarcia Grobowca wybraliśmy tych Prasłowian, bo najczystsze mają pochodzenie i tę duszę, o której kiedyś mówiłem, bo to też umknęło ludzkiej uwadze – „słowiańska dusza”.

Ten cały EN-KI to chyba jakaś pijaczyna jest, albo sobie robi jaja z biednej pani Lucyny. No dopiero co przekazał, że Słowianie istnieją od pięciu tysięcy lat, by zaraz podawać taką wersję (nieco pan kosmita bełkocze, ale da się zrozumieć):

kiedy Polska się zaczęła? Mogę spokojnie powiedzieć, że na pewno nie wtedy, kiedy Polacy, Polska przyjęła pierwszy chrzest. Dużo wcześniej. Jeśli już mam operować datami to (...) już prawie ponad 12 tysięcy lat temu na ziemiach polskich byli osadnicy. Dokładnie mówiąc w dzisiejszej Złotoryi, więc czy Lech, Czech, Rus, to wszystko Słowianie.

Wystarczy – tlen się kończy, czas wynurzyć się z szamba.

BIBLIOGRAFIA

Publikacje Antrovisu:

Ewakuacje we Wszechświecie. Rola Polaków, brak autora, brak roku i miejsca wydania.

Mielnik Anna, Bóg człowiekowi taki los zgotował..., Wrocław 1997.

Mielnik Edward, Koniec Boga, początek człowieka, Warszawa 1997.

Mielnik Ewa, Boga nie ma, Warszawa 1998.

Mistrza Adama słowa zapomniane. Ku rozwadze myślących przesłania w pismach i wykładach przekazane, Biblioteka Antrovisu, Wrocław 1991.

Nowy Kosmos, nr 2, 1993.

Układ embrionalny, część pierwsza: Atlanta, Jowisz, Saturn, Ziemia, symbole, brak autora, brak roku i miejsca wydania.

Publikacje Cheopsa

Wójcikiewicz Andrzej, Przebudzenie Cheopsa. Jak uniknąć światowego kataklizmu w roku 2012, wyd. II, Katowice 2009.

Wójcikiewicz Andrzej, W poszukiwaniu Wielkiego Labiryntu. Egipt, archeologia i rok 2012, Katowice 2011.

Artykuły naukowe i prasowe

Adamowski M., Projekt Cheops – historia, wierzenia, organizacja, w: Kulty UFO, red. P. Czarnecki i A. Zaczkowska, Kraków 2014, s. 219-248.

Geremek R., A oczy miał chabrowe, Fronda, nr 4/5, wiosna-lato 1995, s. 101-107.

Iwanicki J., Sprawozdanie z IX Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Religia a kultura popularna”, Humaniora. Czasopismo Internetowe, nr 4 (20), 2017, s. 119–134 [krótkie omówienie tez referatu M. A. Dulskiej, Kosmici i mesjaniści: wpływ popkultury na nowe ruchy religijne na przykładzie Antrovis].

Krzyżak L., Czy działalność sekt religijnych może być formą przestępczości zorganizowanej?, Pedagogia Ojcostwa, t. 12, s. 49-65.

Niezgoda T., Międzynarodowe Centrum Odnowy Ludzi i Ziemi Antrovis, w: Kulty UFO, red. P. Czarnecki i A. Zaczkowska, Kraków 2014, s. 159-173.

Paleczny T., Kontestacja: Formy buntu we współczesnym społeczeństwie, Kraków 1997.

Paleczny T., W poszukiwaniu utraconego raju, Kraków 1998.

Zadworny A., Gotowy na wezwanie, Gazeta Wyborcza, 12 maja 1995.

Zadworny A., Przekonywali, że spotkali kosmitów i odlecą w kosmos. Sekta sprzed lat się odradza?, Gazeta Wyborcza. Szczecin, 28 maja 2016.

Inne

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, Międzyresortowy Zespół do Spraw Nowych Ruchów Religijnych, Raport o niektórych zjawiskach związanych z działalnością sekt w Polsce, Warszawa 2000.

Minister Janusz Tomaszewski, Odpowiedź ministra spraw wewnętrznych i administracji – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na interpelację nr 343 w sprawie zagrożeń dla bezpieczeństwa publicznego wynikających z działalności sekt i nowych ruchów religijnych, Warszawa,16 kwietnia 1998 r.

Moje notki o turbolechitach (vel osłoszczękowcach):

Turbolechityzm – definicja.

Część pierwsza o turbolechickim zidioceniu.

Część druga, o roczniku Awentyna.

Część trzecia o Kronice Prokosza.

Część czwarta o jasnogórskim poczcie, książce Thomasa Nugenta i osławionej mapie.

Część piąta o cesarzu Chrobrym, czyli tytule princeps.

Część szósta o paleniu słowiańskich ksiąg.
Część siódma o Lechii w Biblii, czyli Imperium Oślej Szczęki.
Część ósma o kosmicznym pochodzenie Lechitów.

Część dziewiąta o Kolumnie Zygmunta.

Część jedenasta: Bo na chrzest Mieszka nie ma dowodów.

Część dwunasta: Jak Attyla, wielki król krzyżaków, spod Szczecina atakował Kraków.

O rzekomym słowiańskim piśmie 1: idole z Prillwitz.
O rzekomym słowiańskim piśmie 2: kamienie mikorzyńskie.

Genetyczne bajki o Wielkiej Lechii.

Mariusz Kowalski, Ariowie, Słowianie, Polacy. Pradawne dziedzictwo Międzymorza.

Wyszło Szydło z worka, czyli kolejny turbolechicki gniot Bellony.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie.