Moja biblioteczka

Tak ostatnio cicho siedzę, bo takie przyszły czasy, że nie majster czeka na zlecenie, tylko człowiek czeka na majstra. I majstru akurat w tym tygodniu trafił się czas na dokończenie mojej biblioteczki. Niestety, to chyba jest koniec, bo kolejnego miejsca pod regały nie dostrzegam.

Więc notki były zaplanowane, ale się nie napisały, bo ani czasu nie miałem, ani nawet przez pewien czas podłączonego kompa (a na telefonie pisać nie będę). To zamiast notki, wycieczka po bibliotece.

Jak już kiedyś pisałem, wpadłem na genialny pomysł – zamienić pokoje, większy (sypialnię) przerobić na bibliotekę, a mniejszy z biblioteki na sypialnię. Początkowo chciałem tylko przenieść meble i odmalować (zawsze remont zaczyna się od niewinnych pomysłów, a potem... Potem zacytuję odpowiedź majstra na moje pytanie, czemu to tak długo trwa: Bo przecież pan wciąż wymyśla coś nowego).

Najpierw wymyśliłem, że jednak wywalę stare regały (poza madziarskim modelem z lat osiemdziesiątych XX wieku i małym, ale pakownym modelem z lat pięćdziesiątych). To kupiłem pięć regałów Billy z Ikei – nie chciałem od tej firmy, ale okazało się, że tylko oni mają witryny wysokie na prawie 240 cm i bez bezsensownych nóżek (nóżki służą do tego, żeby pod regałem się kurz zbierał). A że regały z Ikei nie mają szuflad, dokupiłem cztery inne (na zdjęciach w necie miały ten sam kolor, co ikeowskie, ale rzeczywistość wygląda nieco inaczej – są trochę jaśniejsze). A akurat te, bo nie mają nóżek i pasują do nich nadstawki od Billy.

Na północną ścianę poszły dwa Billy i te cztery dodatkowe. Sześć regałów (cztery szerokości 80 cm i dwa 60 cm):

Trudno to ogarnąć na jednej fotce, więc strona lewa (niestety, doły odcięte)...

I strona prawa:

Zawartość pierwszego regału to fantastyka-egzotyka (czyli poza polską i anglosaską). Na sześćdziesiątki dałem głównie komiksy, bo to jednak ciężkie, więc osiemdziesiątka mogłaby się uginać. A pozostałe trzy regały to fantastyka anglosaska.

A tak wygląda ściana południowa, niestety, fotkę musiałem robić z sąsiedniego pomieszczenia):

Na tę ścianę najpierw poszły trzy pozostałe Billy (czyli 3 x 80 cm) – tylko historia (niestety, historii regionalnej nie zmieściłem i nie mam pomysłu, gdzie ją wrzucić):

I tak nie bardzo miałem miejsce na coś więcej, bo gdybym ustawił coś bliżej drzwi wejściowych, to prędzej czy później przywaliłbym drzwiami po witrynkach i byłoby tylko szkło do sprzątania. Ale pomysłowy Dobromir ze mnie – wszak drzwi można odwrócić. I teraz otwierają się nie do środka, a na zewnątrz. I to zrobiło mi miejsce na dwa kolejne regały (jeden x 80 cm i jeden x 40 cm). Te regały mają eklektyczną zawartość – polska fantastyka + manga + czasopisma fantastyczne wydawane w formie książkowej (np. Fenix czy Voyager).

Ale dalej się nie mieszczę. No tak właściwie po co mi stolik pod telewizor (który użytkowany jest wyłącznie jako duży monitor do komputera)... Przecież telewizor może stać na niskim regale :D I wyszedł szeroki na 120 cm i wysoki na jakieś 75 cm. Na niego poszły komiksy, bibliofilskie wydania Tolkiena, Le Guin i Zimmer Bradley oraz trochę książek z historii sztuki.

Cóż, dalej się nie mieszczę... Kolejnym pomysłem była sypialnia, ale o niej niżej. W każdym razie po sypialni wciąż się nie mieszczę. Ale przecież planowałem od iks czasu zrobienie nadstawki na ten prastary regał... To dobry moment, żeby plany wprowadzić w życie. I tak powstał regał wysoki na 250 cm, szeroki na 120 cm. Zawartość – polska fantastyka. Ściana zachodnia (widoczny kawałek łóżka – tak, łóżko chwilowo jest zawalone książkami):

Myślicie, że już się pomieściłem? Ależ skąd. I tak mnie nurtowała ściana wschodnia – niby okno, niby biurko... Ale jakby tak wywalił duże biurko i w jego miejsce wstawił mniejsze, to zmieściłyby się dwa regały czterdziestki. I trochę szkoda tego miejsca nad oknem. To kpiłem nowe biurko i trzy regały czterdziestki – jeden został przerobiony z pionu na poziom (chociaż miejsca na książki dużo to nie dało, a drogie było jak diabli :D). Tu dorzuciłem resztę fantastyki anglosaskiej (znaczy, planowałem resztę, ale nie wyszło czyli nie weszło). I ściana wschodnia prezentuje się tak:

A do sypialni kupiłem trzy Billy, dwie osiemdziesiątki i czterdziestkę. W sypialni mam (to jest w trakcie układania) tzw. główny nurt, powieść historyczną, nieliczne kryminały, mniejsze formatem pozycje z historii sztuki i książki o zwierzach (głównie kynologia i akwarystyka).

Nie sugerujcie się światłem na półkach – to będzie dopchnięte. Acz faktem jest, że staram się nie upychać po kokardki, skoro ułożyłem alfabetycznie, to nie chciałbym później co chwila wyjmować i przestawiać całości, bo kupiłem nową książkę.

W sypialni mam jeszcze jakieś sześć metrów półek nad łóżkiem, ale teraz Wam nie pokażę, bo jeszcze nie dotarłem tam z porządkami, więc burdel okrutny).

W saloniku – gdzie jest głównie literatura z czasów PRL – zostały dwa regały węgierskie (jak widać, dociążone tym, co na razie nie udało mi się upchnąć gdzie indziej):

I sekretarzyk z tego samego kompletu (niestety, miejsca na książki na nim niewiele).

A ostatni „Węgier” wyleciał do antrejki (gwara poznańska: antrejka – ganek, przedpokój, korytarz):

Łącznie przybyło osiemnaście regałów plus wisząca półka. W tym regałów wysokich: dziesięć osiemdziesiątek, dwie sześćdziesiątki, cztery czterdziestki, do tego dwie niskie stodwudziestki (jedna jako nadbudowa na starym regale i jedna pod telewizor).

I myślicie, że już się… zmieściłem? A skąd (a to co w kartonach, niemal nie ruszone). Ostatnie regały, te na ścianie wschodniej, już są zapakowane do połowy (na drugiej leżą na razie bez ładu i składu książki, które wcześniej zajmowały szafę w kuchni :D). Czyli zostało mi osiem półek „normalnych” po 40 cm i dwie niziutkie (po kilka książek na płask). A na razie dojechałem z układaniem do literki R (jak Ryan). Zostało potężne S (sam Sanderson, autor wielkich kobył – 23 książki, Simmons, kolejny od kobył – 11, Stephensona niby mam tylko cztery woluminy, ale to też konkretne grubasy, a dalej Silverberg – coś koło 10 książek; a gdzie jeszcze „drobnica”). Albo równie potężne W – sam Weber to 35 opasłych tomiszcz, dwóch Williamsów (Tad i Walter Jon) – 26 (o „drobnicy” pokroju Wagnera – sześć książek, Wolfe – też sześć, czy Wexlera – pięć, nawet nie wspominam :D). A gdzie tu jeszcze V (jak VanderMeer, Vonnegut, Vance), a gdzie Z (jak choćby Zimmer Bradley i Zelazny).

Tak na marginesie, z Zimmer Bradley mam pewien problem. Otóż Zimmer to jej nazwisko panieńskie, a Bradley z pierwszego męża. Ale sama pisarka przynajmniej część książkę podpisywała tak, jakby panieńskie nazwisko traktowała jak imię: Marion Z. Bradley. To gdzie ją ustawić – pod B czy pod Z? Podobna sytuacja jest z Michaelem Scottem Rohanem – Scott to jego pierwsze nazwisko (sam twierdził, że jest dalekim krewnym słynnego pisarza Waltera Scotta) – a mimo to czasami zapisuje się go jako Michael S. Rohan.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie.