Sierpień 2025 – raport z biblioteczki

Przybyło szesnaście, w tym sześć komiksów, osiem razy fantastyka, zbiór artykułów historycznych i wypocina turbolechity.

Obłąkany literat mordercą

Jan Huskowski – poeta, prozaik, fantasta czasami stawiany w jednym szeregu ze Stefanem Grabińskim. Miał zaledwie dwadzieścia dziewięć lat, kiedy sam zniszczył swoją karierę pisarską. Rok później zapadł się pod ziemię i do dziś nie wiemy co się z nim stało...

Marko Kloos, Frontlines, t. 1-8

W końcu doczekaliśmy się wojny z robalami

i to my jesteśmy w niej robalami. (t. 5)

Wciągnął mnie ten cykl jak bagno. I nieco zaskoczył, bo spodziewałem się czegoś innego. Recenzenci porównują Frontlines do Zaginionej floty Jacka Campbella, a mnie jakoś trudno to podobieństwo dostrzec – to już więcej wspólnego widzę z Wieczną wojną Joe Haldemana.

Potwór (1985)

W wizji reżysera miał to być nieoficjalny spin-off starszego równo o dwie dekady – bardzo ważnego dla rozwoju kinowej SF – filmu Zakazana planeta. I przynajmniej w jednym aspekcie udało się twórcom do tego dzieła nawiązać: Potwór wygląda, jak nakręcony w latach sześćdziesiątych.

Joe Schreiber, Star Wars. Szturmowcy śmierci

Horror w świecie Gwiezdnych wojen – brzmi dobrze? No w moich uszach nawet zaj… bardzo dobrze. Kosmo-horrory lubię – i cierpię przez to, że tak niewiele literackich mamy na polskim rynku. Gwiezdne wojny lubię (acz nie jest to gorące uczucie). Nie ma bata, tego nie da się schrzanić. A jednak… Nie doceniłem Joe Schreibera. To typ z gatunku tych, że kiedy dacie mu trzy metalowe kulki, to jedną zgubi, jedną przypadkowo połknie, a jedną popsuje. Po prostu: jest w stanie schrzanić wszystko. Nawet takiego samograja, jak horror w odległej galaktyce.

Paweł Rzewuski, Krzywda

Mamy kolejnego dłubiącego w sarmackiej fantasy/sarmackim horrorze. Zapewne z dobrym przygotowaniem, bo to doktor nauk humanistycznych, filozof i historyk, specjalizujący się m.in. w historii społecznej i filozofii polityki XVI-XVII wieku. Nie jest debiutantem, chyba także na polu fantastyki, bo jego retrokryminał Syn bagien ponoć ma jakieś elementy paranormalne.

Lipiec 2025 – raport z biblioteczki

Przybyło tylko i aż szesnaście. Pięć razy historia, cztery razy współczesna fantastyka, i siedem staroci.

Naszość. Tylko dla nienormalnych (2022)

Film dokumentalny o działającej w Poznaniu prawicowej grupie polityczno-happeningowej. Historia może mało ważna – choć dwa międzynarodowe skandale, w tym zaplucie się samego Putina, wrażenie robią – ale ciekawa.

Klejdry akuratne i nieakuratne zez fantastycznego fyrtla (nr 004)

Co ciekawego w fantastyce niepolskiej i nieanglosaskiej piszczy. Przegląd nowości (pozycji z ostatnich kilku miesięcy) i zapowiedzi. Oczywiście nie jest to pełne zestawienie, bo egzotykę często wydają niewielkie oficyny, do tego chyba się wstydzą fantastyki, więc w blurbach starają się ją ukryć, przez co namierzenie wszystkiego jest dość skomplikowane.

James P. Hogan, Giganci

Cykl znany w Polsce także pt. Trylogia Gigantów (oryginalnie: Minervan Experiment). SF dość stare (z lat 1977-1981), ale czy jare? No tak średnio na jeża – dramatu nie ma, ale zachwytu też.

Gwiezdne wrota. Atlantyda, sezony 1-5 (2004-2009)

Zderzenie po latach z czymś, co kiedyś nam się podobało, może być bolesne. Z Atlantydą nie było. Może dziś oceniam ten serial nieco niżej, niż te piętnaście-dwadzieścia lat temu, ale i tak wysoko. Wyżej, niż SG-1.

Anton Hansen-Tammsaare, Nowy Piekielnik z Czartoryi

Chyba jeszcze nigdy czegoś takiego nie czytałem. Fantasy plus satyra – rzecz częsta, ale Hansen-Tammsaare doprawił to jeszcze naturalizmem w stylu Zoli. Dodać do tego piękny, choć prosty język i mamy perełkę. Kolejną z maleńkiej Estonii, choć tym razem dość już leciwą – pierwsze wydanie z 1939 roku.