Wrzesień – raport z biblioteczki

Być może ostatni raz prezentuję taką stertę, bo po podliczeniu tegorocznych zakupów (grubo ponad sto pozycji) zadecydowałem: zaczynam walkę z nałogiem. Nie, no oczywiście, że nie zjadę z zakupami do zera. Ale uznałem, że jedna książka i jeden komiks tygodniowo, czyli jakieś 8-9 pozycji miesięcznie powinno w zupełności wystarczyć. Na razie, czyli w październiku, prawie udaje mi się tego dotrzymać.

A we wrześniu, jak widać na załączonym obrazku, znowu popłynąłem – osiemnaście pozycji, w tym: dziewięć książek fantastycznych, trzy historyczne, pięć komiksów japońskich i jeden amerykański.

Jeśli chodzi o książki fantastyczne, to dominacja Maga w mojej biblioteczce staje się miażdżąca. Od innych wydawców tylko jeden staroć z Rebisu. W Magu skorzystałem z „Promocji urodzinowej po raz wtóry”. I za bardzo przyjemne stawki uzupełniłem cykle Camerona, Hearn i Hobb. Ależ ta ostatnia ma obrzydliwe okładki, a na tej mamy kumulację okładkowego disco-polo: ludź w kapturze, wilk i albinos „gustownie” umieszczeni w wieńcu pogrzebowym. Fuj.

I kilka starszych pozycji Maga. Większość cyklu Patrole Łukjanienki kupiłem ponad rok temu, też korzystając z promocji (Świata Książki). Brakowało mi części pierwszej i ostatniej. O ile z ostatnią problemów nie ma, jest dostępna u wydawcy i w większości księgarń, o tyle Dzienny patrol tylko na Allegro. Ten egzemplarz znalazłem w zachwalanej już przeze mnie poznańskiej księgarni KIK. Co prawda inne wydanie, niż „moja” reszta cyklu, ale format ten sam, więc jest okej. Skoro kupiłem część pierwszą, to wziąłem i ostatnią. I w ten sposób mam całość cyklu, a przynajmniej całość wydania magowego, bo w Rosji wyszło już dwadzieścia dziewięć tomów, z czego siedemnaście innych autorów (z tego ongiś w Polsce ukazała się tylko powieść Władimira Wasiliewa, Oblicze Czarnej Palmiry).

Sean Stewart jakoś na polskim rynku się nie zadomowił. Dawno temu (lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku) Mag wydał jego trzy powieści, potem jedną dorzuciło Red Horse. Krytykowana była zwłaszcza pierwsza jego książka na naszym rynku, czyli Kres obłoków. A mnie się nawet podobała. Dwie kolejne (właśnie Wskrzesiciela i Nocną straż) Mag wydał w tzw. czarnej serii, która była poprzedniczką Uczty Wyobraźni. Wskrzesiciela znalazłem także w księgarni KIK, w całkiem dobrym stanie jak na takiego starocia. Jak gdzieś spotkacie, warto kupić, bo to dobra pozycja na zapoznanie się ze Stewartem – tania i mało stron (około 230).

W sklepie Maga wziąłem też Ilion, bo wydawca zapowiadał, że wreszcie wyda kontynuację – Olimp. Na razie dwa albo trzy razy zdążył przesunąć termin, ale jest podobno już ostateczny, 22 listopada. Roku co prawda Andrzej Miszkurka nie podał, ale chyba chodzi o bieżący.

Do paczuszki w KIK dorzuciłem Akwafortę, po której nie wiem czego się spodziewać. Carroll to nabytek z poznańskiej taniej księgarni 3telnia.

I obrazki. Jak widać spodobał mi się mangowy horror 6000. Miałem kupować co miesiąc po zeszyciku, ale jakoś nie wytrzymałem.

Tsutomu Nihei zdecydowanie dołączył do grona moich ulubionych komiksiarzy. Na razie Blame! nie czytam, czekam aż będę miał całość, czyli sześć tomów. Trochę zatem kupuję w ciemno, ale nie do końca – i tę myśl rozwinę w przyszłym tygodniu (rozwinięta tu).

Berserka przeczytałem dwa pierwsze zeszyty. Może nie jest to arcydzieło, ale „wchodzi” przyjemnie, tylko bardzo szybko. Dlatego teraz też pewnie zrobię przerwę z czytaniem tego cyklu, poczekam aż będę miał kilka tomików.

I do tego jedyny komiks niejapoński, który mi przybył we wrześniu. Wiedźmin z rysunkami polskiego autora, z dość dobrymi recenzjami.

W taniej księgarni kupiłem też trzy biografie polskich władców z XII-XIII wieku. Tak zauważam, że tanie księgarnie coraz bardziej przestają być tanie. Te książki kosztowały 16,50 zł sztuka. To już nie jest cena bardzo konkurencyjna wobec księgarń internetowych – np. w Nieprzeczytane te same pozycje kosztują po około 25 zł. Jeszcze niedawno tanie księgarnie oferowały książki kilkakrotnie taniej, teraz to już tylko nieco ponad trzydzieści procent. Do tego wciąż zmniejszający się wybór. Czyżby nadciągał koniec tanich księgarń? W każdym razie wczoraj odwiedziłem dwie w Poznaniu, w obu byłem jedynym klientem...

A tak z innej beczki, okładki w Wydawnictwie Poznańskim zatwierdza chyba ktoś ślepy. No jak można takie coś dopuścić do druku? Przecież wpatrywanie się w to grozi problemami okulistycznymi.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.