Styczeń-kwiecień 2025 – raport z biblioteczki

Przybyło pięćdziesiąt dwie, w tym historia – trzydzieści, fantastyka – dwanaście, klasyka polskiej literatury – cztery, szurownia – dwie, manga – jedna i trzy pozycje encyklopedyczne.

Co ciekawe, z fantastyki anglosaskiej tylko dwie pozycje. Antologia i to rzeczy prastarych oraz coś napisane przez osobiszcze niebinarne z Orkadów (to wyspy na północ od Szkocji). Acz tu niezbędna jest uwaga – nie uwzględniam ebooków, bo to dla mnie jakoś nie książka (w biblioteczce nie ustawię :D), a przez zapchanie chaty staram się teraz nowszą fantastykę anglosaską kupować właśnie w wydaniach cyfrowych.

Fantastyka. Antologie. Te wydania PIW – Opowieści niesamowite z języka... – świetna rzecz.

Ze starszych rzeczy dwa „skarby” wydłubane na jakiejś wystawce. Dostojewski to wiadomo kto zacz, ale młodsi mogą nie kojarzyć Jadwigi Żylińskiej. To jedna z prekursorek współczesnej polskiej fantasy. A ta konkretna książeczka należy do cyklu pięciu retellingów mitów greckich dla dzieci (pozostałe były o Dedalu, Tezeuszu, Jazonie i Achillesie) – dla mnie to wyprawa do dzieciństwa, bo miałem jako dzieciak wszystkie, potem zaginęły w dziejowych zawieruchach (zdaje się, że gdzieś w drugim szeregu jest jeszcze Młodość Achillesa); parę lat temu kupiłem wydanie w omnibusie pt. Minojska baśń Krety i… znowu mi zaginęło. Co ciekawe, jak teraz przejrzałem Opowieść o Heraklesie, to okazało się, że w mojej pamięci skontaminowała się z inną adaptacją mitów greckich dla dzieci – z Opowieściami z Zaczarowanego Lasu Nathaniela Hawthorne.

Jak już jesteśmy przy starej polskiej fantastyce, to kupiłem wznowienie młodzieńczych wprawek Jacka Piekary w omnibusie. Tom zawiera polskiego Conana (o którym kiedyś pisałem), cykl o smokach Haldoru i zbiór opowiadań Zaklęte miasto.

Drugą książkę nabyłem po lekturze czasopisma, o którym za chwilę – był w nim wywiad z autorem i jakoś mnie zaciekawił. Brak nazwiska autora i tytułu na okładce jest nieco dziwaczny, więc już podaję: Łukasz Czarnecki Apostata.

A czasopismo to Horyzont Zderzeń Fantastycznych (Fanzin Sekcji Literackiej Krakowskiej Sieci Fantastyki) – wyszły dwa numery (zerowy w 2022 i pierwszy w 2023), no i chyba na tym koniec. Redaktorem naczelny był/jest znany Wam pewnie pisarz Paweł Majka.

Z egzotycznej fantastyki jest trzeci tom cyklu Francuza Érica-Emmanuela Schmitta (tu pisałem, entuzjastycznie, o pierwszej części) i zbiór opowiadań hiszpańskiej pisarki Ariadny Castellarnau.

Na koniec coś właśnie osobiszcza-autoryszcza (nie wiem czy po zmianie prezydenta takie określenia będą obligatoryjne, czy też dla odmiany będą podpadać pod ustawę cenzorską) – na razie nie czytałem, więc nic nie powiem. I polecony mi Wieloryb Koreanki Myeong-Kwan Cheon.

Manga. Fajnie byłoby, gdyby jeszcze mangi zaczęli wydawać w ebookach – chyba niektóre są do czytania online, ale jednak potrzebowałbym z opcją ściągnięcia. Bo np. After god, czyli aktualny nabytek, ma najmniejszy format mangowy (szkoda, bo rysunki przyzwoite); i właśnie takie, kieszonkowe wydania wolałbym kupować w pliku.

Polska klasyka. Znalezione na wystawce. Prus to jeden z moich ulubionych pisarzy, a Emancypantki uważam ze drugą najlepszą jego powieść po Lalce. Miałem swoją, komuś pożyczyłem i amba żdżarła. To wydanie chyba fajniejsze, bo moje stare było jednotomowe, a czytanie takiego opasłego tomiszcza nie jest wygodne.

Kraszewski to nie jest mój ulubiony pisarz, to XIX-wieczna taśma produkcyjna. Tym niemniej mam w domu sporo jego książek, częściowo z moich nabytków, częściowo odziedziczone po rodzicach. I to co mam w większości jest z tego wydania, a akurat tych dwóch brakowało, co więcej – to interesujący mnie okres, czyli średniowiecze.

Z wystawki przytargałem jeszcze trzy pozycje encyklopedyczne. Zachodzicie w głowę, po kiego grzyba, skoro w necie jest „wszystko”. Otóż nie, często szukam coś o jakimś pisarzu z lat pi razy drzwi 1850-1990 i nie mogę w sieci znaleźć. Więc na pewno te książki będą przydatne. Jestem bardzo wdzięczny ludziowi, który je wrzucił na regał wystawkowy.

Książka historyczna naukowa i popularnonaukowa. Teraz będziemy obserwować wysyp książek o Bolesławie Chrobrym – w końcu to tysiąclecie koronacji. Z ciekawości kupiłem pięć dostępnych biografii tego władcy, wcześniej znałem z nich tylko jedną – Zakrzewskiego. Pewnie chcecie spytać: którą polecam. Już odpowiadam: żadną. Zakrzewski jest bardzo przestarzały (w tym roku jest setna rocznica pierwszego wydania), a reszta albo cienka jak zadek węża, albo koło naukowości (choćby z dodatkiem: „popularnej”) nawet nie stała. Pewnie napiszę odrębną notkę, więc dziś na tym poprzestanę.

A skoro Chrobry, to wszedłem na stronę wydawnictwa Posnania, żeby nabyć najnowszy numer Kroniki Miasta Poznania z artykułami o tym władcy (to, dla odmiany, polecam). A jak już wszedłem… Kupiłem sześć numerów Kroniki.

Dorzuciłem trzy wydawnictwa źródłowe. Do czego od innego wydawcy doszło jeszcze tłumaczenie Historii Bohemica Eneasza Sylwiusza Piccolominiego (późniejszego papieża Piusa II, zmarłego w 1464 roku).

Dwie pozycje z powszechnej historii średniowiecza (ależ paskudne okładki ma ta seria Repliki).

Pakiet ze średniowiecza polskiego (Osada Świętego Gotarda również z wydawnictwa Posnania). Zdaje się, że Studia Lednickie też z wystawki.

I jeszcze coś ze średniowiecza. Kiedyś omawiałem jedną książkę Piotra Pranke ujmę to tak: była to opinia mało entuzjastyczna. Tego jeszcze nie przeczytałem, ale zacząłem – już widzę, że będę się długo męczył, bo językowo jest to (znowu) wyjątkowe drewno.

Skserowałem sobie parę starszych rzeczy, częściowo pod cykl o turbowikingach. Ale jak już miałem wypożyczone te prastare numery pism Slavia Occidentalis i Slavia Antiqua, to skopiowałem nie tylko to, co potrzebowałem na „już”, lecz w większości, bo jest w nich sporo artykułów o wczesnym średniowieczu.

Takoż do cyklu turbowikińskiego Imiennictwo dynastii Piastów Jacka Hertla. Tu ciekawostka – miałem to już skserowane dawno temu, ale uznałem, że wolę jeszcze raz kserować, niż przeglądać „sto” kartonów. No i jak tylko skończyłem pisać o tych nieszczęsnych najazdowcach – poprzednia kserówka sama mi w ręce wpadła.

A to o Cedyni zawiera de facto dwa zbiory artykułów: Cedynia i okolice poprzez wieki z 2013 roku oraz Civitas Cedene. Studia i materiały do dziejów Cedyni, t. 1 z 2014.

Jeszcze cztery skserowane książki – miałem to od jakiegoś czasu w domu, w końcu należy oddać do biblioteki, a że jednak będę potrzebował…

I dwie pozycje szurowskie. MacLellan (szurostwo powszechne) z wystawki, Bacior (szurostwo polskie – turbolechickie), niestety, nabyty.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie.