Operacja Mutant (1993)

Społeczeństwo potraktowało nas jak śmieci, więc skopiemy mu tyłek (...). Jesteśmy mutantami, nie plażowymi gogusiami ani modnymi ciotami. A teraz pokażemy im co to terroryzm.

Jakim cudem przed laty przegapiłem tę perełkę? Usprawiedliwia mnie chyba tylko to, że trudno było się spodziewać czegoś naprawdę dobrego po hiszpańsko-francuskim filmie z początku lat dziewięćdziesiątych. Jest ostra jazda bez trzymanki: SF plus splatstick (odmiana gore utrzymana w konwencji komediowej).

Akcja zaczyna się na naszej Ziemi, w jakimś lekko dystopijnym mieście przyszłości. Działa w nim tytułowa organizacja Operacja Mutant, składająca się z niepełnosprawnych, która przeprowadza terrorystyczne ataki na ludzi atrakcyjnych fizycznie oraz placówki medyczne i poprawiające urodę. W skład grupy wchodzą prawdziwe dziwolągi, że zacytuję opis tylko jednego z nich (jak widać, cały szereg niepełnosprawności):

José Montero pseudonim „Garbus” – garbaty karzeł, Żyd, mason, komunista i homoseksualista.

Operacja Mutant działa nieco podobnie do Gangu Olsena – właśnie na wolność wyszedł szef Ramón Yarritu, który ma genialny plan. Jednak inaczej niż u poczciwych duńskich gangsterów, tu szef jest diaboliczny, a jego podwładni jeszcze głupsi, niż Benny i Kjeld. No i działają krwawo (w końcu nie bez podstaw napisałem o gore).

Jest też wątek… Mmm… Eee… Nazwijmy go romansowym, ale to musicie zobaczyć, co twórcy zrobili z takim elementem.

Film jest zwariowany, absurdalny, tandetny, głupi, obrzydliwy – te fruwające flaki i lejąca się jucha (i nie tylko, ale nie będę Wam spojlerował). W pewnym momencie dochodzi element postapowo-westernowy, nawet nasunęło mi się skojarzenie z niedawno omawianym tu Miasteczkiem Oblivion (z 1994). Ale są dwie zasadnicze różnice. Pierwsza, przy Operacji Mutant, Miasteczko Oblivion wygląda jak jasełka dla uczniów szkoły podstawowej. No i druga: Operacja Mutant naprawdę jest zabawna – a chyba o to chodzi w komediach, prawda? Dziś pewnie taki film nie mógłby już powstać, bo jest bardzo na bakier z politpoprawnością (garbaty karzeł homoseksualista? – obecnie byłaby to nieheteronormatywna osoba niskorosła z niepełnosprawnością pleców).

Z zalet mogę jeszcze dodać niezłe, a zważywszy na budżet (od półtora do trzech milionów dolarów), wręcz genialne efekty specjalne i bardzo dobrą grę aktorską (szczególnie podobał mi się Antonio Resines, który grał szefa gangu). Znawcy kina SF powinni bez problemu zauważyć masę nawiązań do innych filmów tego gatunku.

Dla kogo? Przede wszystkim dla osób niebrzydliwych; jeśli masz żołądek w gardle widząc ałka na paluszku, nawet nie odpalaj. No i trzeba wyjąc kij z zadka, bo bez tego takie plebejskie dzieło wywoła co najwyżej absmak. Być może dla niektórych zachętą będzie nazwisko jednego z trzech producentów Operacji Mutant: Pedro Almodóvar (ponoć podczas kręcenia strasznie kłócił się z reżyserem).

Dla mnie, rzecz świetna i wdzięczen jestem niewysłowienie anonimowemu ludziu, który mi to polecił pod notką o filmie Arena.

OCENA: 8/10.

Operacja Mutant (1993).

Tytuł oryginalny: Acción mutante.

Reżyseria: Álex de la Iglesia.

Scenariusz: Jorge Guerricaechevarría i Álex de la Iglesia.

Produkcja: Hiszpania, Francja.

Zob. też inne z cyklu czar VHS/DVD:

Arena (1989).

Ciemna strona Księżyca (1990).

Gwiezdne wrota (1994).

Miasteczko Oblivion (1994).

Tajemnica Syriusza (1995).

Ukryty wymiar (1997).

Armia wilków (2002).

Doom (2005).

Ksiądz (2011).

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie.