Chyba każdy słyszał zwrot „chińskie ostrzeżenie” – czyli ostrzeżenie, za którym nie idą realne poczynania, brak konsekwencji. Czasami można się spotkać z objaśnieniem, że to z czasów wojny koreańskiej – Chińska Republika Ludowa miała masowo wysyłać takowe ostrzeżenia do koalicji zawiązanej pod sztandarem ONZ, broniącej południowej Korei przed komunistami z Korei Północnej. Tyle że podczas wojny koreańskiej Chiny nie ograniczyły się do „porykiwania”, lecz podjęły rzeczywiste działania: na pomoc Kimowi wysłały dwieście tysięcy wytypowanych żołnierzy – „ochotników”.
W rzeczywistości termin „chińskie ostrzeżenie” zrodził się pięć lat po wojnie koreańskiej – podczas drugiego konfliktu chińsko-tajwańskiego. Otóż USA i w ogóle ONZ za jedynego reprezentanta Chin uznawały właśnie Tajwan. A komunistyczne Chiny kontynentalne dążyły do zajęcia wyspy. W 1958 roku chińska artyleria ostrzelała kilka małych wysepek należących do Tajwanu. W odpowiedzi USA wysłały w ten rejon swoją marynarkę wojenną. I być może doszłoby do wojny, gdyby nie postawa ZSRR. Teoretycznie Sowieci byli sojusznikiem Chin, ale od razu po wybuchu konfliktu poinformowali chińskie władze, że inwazji na Tajwan wspierać nie będą.
W tej sytuacji Chińczycy ograniczyli się do wysyłania „poważnych ostrzeżeń” (było ich kilkaset!) wobec USA, z których to ostrzeżeń nic nie wynikało.
Ale po co o tym piszę. Otóż przed II wojną światową z kolei można było mówić o „chińskim proteście”. W 1931 roku armia japońska zajęła należącą do Chin Mandżurię, gdzie w 1932 roku stworzono marionetkowe państwo Mandżuko; jego władcą został dawny, ostatni cesarz Chin – Pu Yi.
Chiny nie odważyły się wtedy na wypowiedzenie wojny Japonii. Japońskie poczynania w Mandżurii sprawiały jedynie, że Chińczycy co jakiś czas kierowali protest do Ligii Narodów (poprzedniczki ONZ). Oczywiście skutek tych protestów był mniej więcej taki sam, jak skutek chińskich ostrzeżeń.
Po co o tym smaram... Bo znalazłem w gazecie z 1932 roku (Nowy Kurier z Poznania, nr 12 za 1932 r.) komiksik, właśnie o chińskich protestach. Jakość jest jaka jest (podpisy przepisałem, żeby Wam oczu nie niszczyć).
Liga Narodów i Chiny
Chińczyk wnosi protest przeciw okupacji Mandżurji przez Japończyków. |
Cała Mandżurja znalazła się w japońskiem posiadaniu. Chiny protestują. |
Mandżurja stała się japońską prowincją. Chiny protestują. |
W Mandżurji umarł ostatni Chińczyk. Chiny protestują. |
Wkradła Ci się literówka. Państwo to Mandżukuo. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńTo nie jest literówka - w języku polskim obecne są obie formy. W okresie międzywojennym dominowała "Mandżuko". O np.:
Usuńhttp://pbc.biaman.pl/Content/26972/Ostatnie_Wiadomosci_1936.01.28.pdf
(Najście zbrojne na Mandżuko).
Albo tu, w gadzinówce z 42 r.:
http://www.biblioteka.czest.pl/zbiory/czasopisma/kurier_czestochowski/1942/Kurier_Czestochowski_Nr_221_1942.pdf
(Dyplomaci u cesarza Mandżuko).
W okresie powojennym w słownikach/encyklopediach rzeczywiście zazwyczaj używa się "Mandżukuo", ale forma "Mandżuko" też jest spotykana. Tak samo dwie formy są w języku niemieckim (Mandschukuo - Mandschuko). Osobiście uznaję obie formy za poprawne, acz opinii językoznawców nie widziałem.
I przedwojenna encyklopedia - MANDŻUKO:
Usuńhttp://www.gutenberg.czyz.org/word,44598
Może ten Chińczyk nie miał wersji w tłumaczeniu na mongolski? :)
OdpowiedzUsuńPoświadczonej przez dziadków?
UsuńI oczywiście ksero z ksera ksera wersji poświadczonej przez dziadków...
UsuńDzięki. Dowiedziałem się czegoś nowego.
OdpowiedzUsuńW mojej rodzinie było powiedzonko "chiński ochotnik". Teraz wiem, skąd się wzięło! Dzięki.
OdpowiedzUsuńW moim rejonie było jeszcze takie określenie "korea" - oznaczało grunty przed wojną należące do ziemian, a po wojnie dzielone między rolników, z tym że nie oddawane rolnikom na własność, tylko w formie dzierżawy. Nie mam pojęcia skąd ta nazwa, ale tak sobie teraz główkuję, że reforma rolna komunistów, to lata 1944-1949, przy czym początkowo raczej nadawano ziemię na własność. A w 1948 roku ostatecznie przeprowadzono podział Korei na Północną i Południową/ Więc może dlatego ludzie ziemie dzielone w ostatnim okresie reformy (1948-1949) nazwali koreami.
Usuń