Wiedźmin: Zmora Wilka (2021)

Obejrzeli? Podobało się? Bo mnie tak. Przede wszystkim dlatego, że wreszcie coś nowego ze świata Wiedźmina. Książki Sapkowskiego – no tak, świetne, ale ile można. W gry nie gram, komiksy z Dark Horse... Jeden przeczytałem (Klątwa kruków) – bardzo taki se, inny (Córka płomienia) tylko przekartkowałem w księgarni i to wystarczyło, żeby z zakupu zrezygnować. Była jeszcze rosyjsko-ukraińska antologia, w której co najmniej dwa opowiadania są naprawdę dobre – ale to też dawno temu.

Więc Zmora wilka to pierwsza od wielu lat w miarę sensowna fabuła ze świata Wiedźmina, jaką miałem okazję poznać. Owszem, są pewne nieścisłości – odejścia od kanonicznej wizji Sapka, jak choćby wiek Geralta. Otóż akcja Zmory wilka toczy się w czasach, kiedy Geralt był jeszcze dzieckiem (mniej więcej dziesięciolatkiem), a Vesemir ma około siedemdziesięciu lat. To dzieliłoby ich sześćdziesiąt lat. Sam już z książek nie pamiętam, ale pamiętliwi zaklinają się, że u Sapka Geralt miał około dziewięćdziesięciu lat, a Vesemir aż dwieście. Czyli tu różnica wynosi sto dziesięć. Odejście od kanonu jest o tyle zrozumiałe, że bez tego twórcy filmu musieliby zrezygnować z jednej z głównych bohaterek – Illyany.

Oczywiście to jest Netflix, więc mamy też typowe netfliksizmy – jak czworo czarnych dzieci białego arystokraty (na samym początku) czy zasugerowaną (być może, niektórzy tak to odczytują, sam nie ma zdania, nawet nie chce mi się tego analizować) homoseksualną orientację jednego z wiedźminów. Jak na możliwości Netfliksa, stężenie ideolo w granicach akceptowalnych.

Trudno mi natomiast przełknąć skład gatunkowy armii z końcówki. Nie będę tego rozwijał, żeby nie spojlerować, ale dla mnie to pomysł niedorzeczny.

Poza tym fabuła całkiem zgrabna, wyjaśniająca wiele z przeszłości wiedźminów. Nawet taka sapkowska – poruszająca te same problemy, które znamy z książek: nietolerancji prowadzącej do nienawiści i nienawiści prowadzącej do zbrodni (co ciekawe, te sprawy u Sapka przedstawione są tak, że każdy może je interpretować w duchu miłym swemu serduszku: lewicowiec jako sprzeciw wobec rasizmu, prawicowiec jako ostrzeżenie przed multikulti). Chciwości, chęci zapełnienia sakiewki bez zwracania uwagi na los bliźnich (ale z tą chciwością, to ostrożnie, bo może się okazać, że to błędna interpretacja i chodzi o coś zupełnie innego; a może jednak chciwość też, dwie pieczenie na jednym ogniu – tak, celowo gmatwam).

Fani Sapka zauważą też inne nawiązania do jego stylu, ot takie drobiazgi, jak choćby: Vesemir dostaje ofertę nie do odrzucenia (oczywiście wykonanie roboty mieszczącej się w kompetencjach wiedźmina).

Przy czym jest to wszystko dość skondensowane, wydaje się, że materiału było dość nawet na miniserial, a powstał niezbyt długi film (godzina i 21 minut).

Bohaterowie przyzwoici i nawet ewoluujący. Dotyczy to, oczywiście, przede wszystkim głównego – Vesemira. Poznajemy go na dwóch planach czasowych. W pierwszym – retrospekcyjnym, mamy młodzieńca ze społecznych nizin, marzącego o lepszym losie dla siebie i swojej ukochanej. W drugim – „obecnym” jest wiedźminim lekkoduchem goniącym za pieniędzmi. A poznamy jeszcze jedno oblicze Vesemira. Nie jest to może szczyt finezji, ale bardzo fajnie skonstruowany bohater. Aż by się chciało jeszcze coś z Vesemirem obejrzeć.

Sama animacja w stylu anime. I mimo elementów „dziwnych”, typowych dla dalekowschodnich animacji (jakoś mam wrażenie, że zaprezentowanych akrobacji jednak nawet wiedźmini nie byliby w stanie zrobić) wygląda to przyzwoicie – no może niektóre potwory można było zrobić lepiej. Trochę przyjemność oglądania kopał mi polski dubbing. Szczególnie dubbingowanie bohaterów dziecięcych; cały czas słyszałem dorosłego udającego dziecko.

Podsumowując: jeśli to jest kierunek, w jakim ma się rozwijać uniwersum wiedźminów, to jestem za. Bardziej mi się podobał ten film, niż serial (pewnie właśnie dlatego, że to wreszcie coś nowego, a serial przecież międli opowiadania Sapkowskiego – choć z drugiej strony miło było zobaczyć znanych już bohaterów, nie tylko wspomnianych wyżej, bo pojawia się też elf Filavandrel, tyle że kolor włosów mu się zmienił :D). Więc o ile serial miał naciągane siedem, tu bardzo mocne...

OCENA: 7/10.

Wiedźmin: Zmora Wilka (2021).

tytuł oryginalny: The Witcher: Nightmare of the Wolf.

Reżyseria: Kwang Il Han.

Scenariusz: Beau DeMayo.

Materiały do scenariusza: Andrzej Sapkowski.

Producenci wykonawczy: Tomasz Bagiński, Sean Daniel, Lauren Schmidt, Jason F. Brown.

Producent liniowy: Go Un Choi.

Produkcja: USA.

Tu o serialu: Wiedźmin, sezon 1 (2019).

A tu inne notki wiedźmińskie.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie.