Luty 2020 – raport z biblioteczki

Zdecydowana przewaga komiksów, a w książkach polskiej fantastyki. Tak krótko podsumowując luty: zdreddziłem i skurcyłem :D Bo komiksowo miesiąc pod hasłem: uzupełniamy braki komiksów z uniwersum Dredda i wydawnictwa Kurc.

Ogólnie znowu przewaga komiksów (16) nad książkami (8). Książkowo w planach miałem przede wszystkim polskich autorów. Więc przybyły dwa debiuty: chwalony Bożeny Walewskiej i raczej przemilczany Tomasza Gnata.

Walewskiej jeszcze nie tknąłem, zacząłem czytać Gnata. To pozycja wydana przez Wydawnictwo Dolnośląskie, które uznałem za najgorszego wydawcę Anno Domini 2019. Skąd więc pomysł na zakup Gnata? Bo po pierwsze, już w poprzednim podejściu do serii Behemot (przed dziesięcioma-piętnastoma laty) Wydawnictwo Dolnośląskie mieszało niemiłosierną kupę z pozycjami rewelacyjnymi (jakby wydawali co im w ręce weszło nie potrafiąc ocenić wartości danej książki). Po drugie, bo przeczytałem w necie fragment Braciszków i było to bardzo dobre. I na ile mogę ocenić po stu stronach, jest to świetna powieść, jedna z lepszych wydanych w ubiegłym roku.

I dwóch doświadczonych wyjadaczy. Mogę się zgodzić z recenzentem z Katedry, że Maszczyszyn pisze powieści tyleż bardzo dobre, co niszowe. Akurat się w tej niszy mieszczę. I bardzo mnie cieszy, że Maszczyszyn zmienił wydawcę – poprzednia jego trylogia wyszła w Solarisie, więc choć tom pierwszy spodobał mi się, kolejnych nie kupiłem (bo jakość wydania podła, a cena wysoka). Teraz co prawda przemalowany Solaris wznowił całą trylogię w twardych oprawach, ale nadal słono to kosztuje, a jakość wydania nieznana (ten wydawca sprzedaje swoje książki wyłącznie przez własną księgarnię i na konwentach – może wybiorę się na Pyrkon tylko po to, żeby sprawdzić jakość tych twardookładowych wydań).

I muszę pochwalić Genius Creations za okładki Walewskiej i Maszczyszyna – wreszcie widać w tym jakąś myśl (a do tego skrzydełka, więc już pełnia szczęścia).

Kolejna pozycja – lubianego przeze mnie Raka – to jego debiut sprzed lat, wydana w 2014 roku, a wciąż dostępna w księgarniach... Obym był złym prorokiem, ale jakoś mam przeczucie, że nam Rak odpłynie z fantastycznego bajorka na szerokie wody głównego nurtu.

Trzy kolejne pozycje z taniej księgarni. W poszukiwaniu dobrej space opery wziąłem Scalziego i Galinę. Scalziego, bo chwalony, a Galinę – choć krytykowana – bo bardzo podobało mi się opowiadanie wiedźmińskie z antologii Opowieści ze świata Wiedźmina. Z tych opowiastek innych autorów, chyba tylko ta Galiny dorównywała oryginałowi Sapka.

Pakiet fantastyki dziwnej. Płeć wiśni to coś, po czym zupełnie nie wiem czego się spodziewać. Natomiast Nawiedzoną waginę zacząłem czytać (tak przed spaniem połknąłem kilkanaście stron; a tu parę słów o autorze i gatunku bizarro fiction); nie jest źle, spodziewałem się czegoś gorszego. Natomiast sama książka to nie jest powieść – zaledwie sto stron dużą czcionką, to minipowieść, albo wręcz nowelka.

Przechodzimy do komiksów. Sześć przybyło z Kurca – jak mnie irytują te wydania pojedynczych albumów w twardych oprawach (= nadmuchiwanie ceny). O ile jeszcze w przypadku Azymutu to rozumiem, bo seria w produkcji (ma się ukazać tom piąty), o tyle już ukończony Najemnik powinien wyjść w integralach.

Azymut wziąłem od razu w całości, ale nie do końca w ciemno, bo przeglądałem już część pierwszą w poprzednim wydaniu. Nie wiem jak będzie fabularnie, ale rysunkowo – jeżu, jakie tyż śliczne :D

Najemnika Segrellesa będę kupował do końca, acz zgrzytając zębami na to wydanie. Z komiksów Kurca została mi do uzupełnienia jeszcze tylko Druuna (brakuje mi jeden tom).

Jak już wspomniałem w lutym zdreddziłem – przybyło pięć Dreddów od czterech wydawców. Dwa to crossovery brytyjskiego Dredda z amerykańskimi bohaterami: Batmanem i Lobo z DC oraz kosmicznym maszkarami (predatorami i obcymi).

Kompletnych Akt dotąd nie kupowałem, bo jakoś nie kręcą mnie te „typowe” Dreddy – wolę nietypowe ze Studia Lain. Ale podobno (podobno, bo jeszcze nie wciągnąłem) w tomie 14 jest właśnie taka dość długa opowieść pod Studio – Necropolis. Zobaczymy, może się wciągnę i w Kompletne Akta (dla portfela lepiej, żebym się nie wciągał :D ).

I dwa brakujące Dreddy ze Studia Lain. Ameryka przeczytana – polecam, acz komiks już bardzo trudno osiągalny. Wiem, że końcówkę mają jeszcze w poznańskiej księgarni stacjonarnej KIK.

Ze Studia dorzuciłem jeszcze ABC Worriors. Wojna volgańska. Nie spodziewałem się cudów fabularnych (ale nie jest źle), za to rysunki obłędne. I to jest chyba dowód na pogrążanie się w nałogu, wszak to już siódmy (po Azymucie x 4 i Najemniku x 2) komiks kupiony w lutym tylko przez rysunki, bez zwracania uwagi na fabułę... Szkoda, że na kontynuację serii ABC Worriors chyba nie ma co liczyć, skoro mikroskopijny nakład (sześćset sztuk) nie wyprzedał się od 2017 roku.

Uzupełniłem serię Skalp. Tak przy okazji patrzę na półki i widzę ile serii z Vertigo mam rozgrzebanych i nie dokończonych (100 naboi, Łasuch, Ludzie północy, Transmetropolitan, Baśnie) – czekają mnie wydatki, a tu jeszcze tyle nowego dobra wpływa do księgarń.

I na zakończenie komiksowa, Coda – nowość z Non Stop Comiks i Exist. Loner – pierwsza część trylogii zapowiadanej przez polską rysowniczkę Monikę Laprus-Wierzejską. Tego nie kupicie w księgarniach – autorka wydała to sama i sama rozprowadza. A mogę polecić – klimat trochę jak z mang Tsutomu Nihei, ale rysunki bardziej staranne.

Swój egzemplarz dostałem z autografem i ładnym wrysem:

Bloga trochę zaniedbałem, ale czasem trzeba popracować. Inna rzecz, że jak patrzę na lata wcześniejsze, to też zawsze luty był cieniuteńki tutaj (od 0 do 2 notek), tylko w 2018 roku byłem aktywny – pięć notek. Jako meteopata nie za bardzo mam wenę, kiedy pogoda zmienia się co chwila.

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na twitterze.