Obcy. Romulus (2024)

No tak, niby miałem nie iść, ale chyba sam w to nie wierzyłem – im bliżej było premiery, tym bardziej przebierałem girkami. Miałem obawy, że będzie to typowo disneyowskie: wtórne, głupkowate i napakowane ideolo po kokardki. I przynajmniej te dwa pierwsze elementy są, ale to nie przeszkodziło mi świetnie się bawić.

Choć już w kinie zaczęła mnie z lekka irytować głupokowatość. No mamy planetę należącą do wielkiego, osławionego koncernu Weyland-Yutani. Nad planetą fruwa sobie zniszczona stacja kosmiczna, własność tejże firmy, a na stacji coś, za czym Weyland-Yutani ugania się po całej galaktyce. I uwierzycie, że koncern nie wie, że ich stacja z ich wytęsknionym ładunkiem lata nad ich planetą? Za to wie to grupa młodych ludzi. I owa młodzież leci na stację holownikiem także należącym do Weyland-Yutani – oczywiście, że takim holownikiem każdy może sobie lecieć gdzie chce, bo najwyraźniej kontroli lotów nie ma, a kosmiczne holowniki pracownicy (chyba nimi są bohaterowie) parkują pod swoimi chatami... To jest logiczne, bo tak mają ułatwiony dojazd do roboty.

Albo inna rzecz – od czego te Aliensy rosną? Bo tu mamy błyskawiczny rozwój od wyjścia z klatki (ludzkiej, piersiowej) do trzymetrowego dryblasa. Okej, ja wszystko rozumiem, wiem że to super organizmy, ale chyba mimo wszystko zwiększanie rozmiarów musi wynikać z tego, że się zeżre odpowiednią ilość karmy. A tu co, mamy do czynienia z balonami – nadmuchiwały się powietrzem? Uczciwie przyznam, że już nie pamiętam, czy ta gupota była też w poprzednich częściach – zawsze mi się zdawało, że one muszą zeżreć jakiegoś Homo sapiensa zanim podrosną, ale może źle pamiętam?

I takich głupot jest więcej, nie będę w to brnął, bo już alienso-maniacy na forach rozłożyli Romulusa na czynniki pierwsze.

Wszyscy wiemy, w jakim momencie powstawała ta odsłona Obcego – po dwóch filmach samego Ridleya Scotta (Prometeusz z 2012 roku i Obcy. Przymierze z 2017) franczyza wpadła w kryzys. Wtem pojawił się na białym rumaku Fede Álvarez i obiecał: „Panie, ja wam zrobię takiego Obcego, który wraca do korzeni”. No i zrobił, ale chyba te „korzenie” potraktował zbyt dosłownie, bo to jest mikst elementów z pierwszych czterech części. Może najmniej widoczne nawiązania do Obcego 3, bo tu można się doszukiwać tylko w świecie – kolonia górnicza Jackson's Star na planecie LV-410 trochę przypomina więzienie z trójki. I de facto też jest więzieniem. Przyznam, że kolonia bardzo mi się spodobała – cudowne kosmiczne slumsy. Zaraz po tym mamy coś w stylu Ósmego pasażera Nostromo, potem trochę akcji rodem z Decydującego starcia, a zakończenie pojechało po Przebudzeniu, jak Tatar po stepie. Nie będę tu przytaczał całej długiej listy nawiązań – to też znajdziecie na forach.

W każdym razie, uznano że taki Obcy zbudowany z elementów z recyklingu będzie bezpieczny – skoro już kilka razy się podobało, to czemu ma się nie podobać teraz? I jest w tym jakaś logika, bo rzeczywiście mimo głupot, mimo wtórności oglądanie Romulusa jest całkiem przyjemne (pod warunkiem, że wyłączycie myślenie). Jest odpowiednie tempo, jest dramaturgia, są bardzo dobre efekty specjalne.

Tak sobie myślę, że może to jest jakieś wyjście? Że jeśli twórcy nie potrafią wymyślić nic nowego i sensownego (bo nowinki z Prometeusza i Przymierza sensowne nie były, a już na pewno nie były spójne z poprzednimi częściami), to może niech sobie takie bezpieczne filmy robią? Ot takie, że miło popatrzeć, choć to nic specjalnego. Sam popatrzę, bo właściwie i tak mam niewielką alternatywę w kinie SF/fantasy, a tu raz, że świat, który lubię, dwa, że – o dziwo – bez drażniącego ideolo. I ten ostatni element to też chyba w ramach zrobienia bezpiecznego filmu, bo ostatnio Disneyowi ideolo czkawką się odbija (i chodzi tak o filmy/seriale napakowane ideolo, jak i wypowiedzi pracowników typu: Nie ma opcji, żebyśmy zatrudnili białego gościa, albo: doprowadzenie do płaczu białych ludzi było celem [serialu Akolita]).

I możliwe, w tym kierunku Disney będzie zmierzał, w każdym razie Fede Álvarez już zgłosił, że chętnie zrobi tak kolejną część Obcego, jak i Obcy kontra Predator 3.

Podsumowując: oglądanie Romulusa to jak zjedzenie bardzo dobrego hamburgera w sieciówce – smakuje, ale w pamięci się nie zapisze.

OCENA: 6/10.

Obcy. Romulus (2024).

Tytuł oryginalny: Alien. Romulus.

Reżyseria: Fede Álvarez.

Scenariusz: Fede Álvarez, Rodo Sayagues.

Produkcja: USA.

Zob. też:

Tim Lebbon, Obcy. Wyjście z cienia.

James A. Moore, Obcy. Morze Boleści.

Obcy. Filmy krótkometrażowe na czterdziestą rocznicę (2019).

Sezrobiłem facebooka, można sepolubiać:

Seczytam na fejsie.

Seczytam na Instagramie